„De benadering van toezicht begint idealistische trekken te krijgen, in de maatschappij, op de universiteiten”, aldus Wellink, die opmerkte dat toezichthouders onvoldoende mankracht hebben om de complexiteit van het financiële stelsel bij te houden en te controleren.

Wellink vergeleek de situatie met agenten en dieven. „Je kunt niet op elke boef een agent plakken en men verwijt de agent in plaats van de inbreker de misdaad”, zo constateerde hij. Hij wees er daarbij op dat er in het verleden maar 10 tot 15 toezichthouders van de centrale bank bij ABN en ING zaten. Ook vroeg DNB jaren om uitbreiding, maar werd deze door de politiek niet toegekend.

Wellink, die aangaf dat hij in 2008 topman kon worden bij de Rabobank, zei over de Liborfraude bij de bank uit Utrecht: „Als het zo is dat het interne toezicht bij de bank lange tijd niet op orde was, dan is dit de verantwoordelijkheid van de toezichthouder. Dan klopt het systeem namelijk niet”.