Commentaar: Wilders en Le Pen
Misschien moet je er de humor maar van inzien. De man die, nog slechts enkele jaren geleden, er geen moment aan dacht te gaan samenwerken met allerlei extreem rechtse groeperingen in buurlanden, heette woensdag in Den Haag zijn „vriendin” Marine Le Pen van het Franse Front National hartelijk welkom en sprak warme woorden over haar kwaliteiten.
Misschien moet je er maar een beetje om lachen: de man die in de politieke arena gewend is de kleinste verschillen op te blazen tot immense proporties, stapte woensdag bijna achteloos over forse inhoudelijke tegenstellingen heen, focuste uitsluitend op overeenkomsten, en gedoogde in dat kader bijvoorbeeld dat zijn partij straks deel uitmaakt van een fractie waarin Jean-Marie Le Pen figureert, de man die de Holocaust ooit „een detail in de geschiedenis noemde.” Het kan verkeren, zullen we maar denken.
Hoe „historisch” het bliksembezoek van Marine Le Pen woensdag aan Nederland was, kunnen we nog bij lange na niet bepalen. Want het eigenlijke doel van haar en PVV-leider Wilders is voorlopig nog niet bereikt. Het bijeenbrengen van tal van rechts-populistische stromingen in diverse EU-staten is geen sinecure. Het gaat hier om een monsterverbond in optima forma. Niet alleen omdat datgene wat hen bindt vooral negatief is („Weg met Europa!”), maar ook nog om twee andere redenen. Ten eerste: patriotten zijn ten principale nooit vrienden van elkaar. Ze strijden voor de belangen van hún land, belangen die niet zelden conflicteren met die van andere landen. Ten tweede: partijen zoals Front National, PVV en UK Independence Party (UKIP) staan op niet onbelangrijke thema’s, zoals Israël, islam en homorechten, lijnrecht tegenover elkaar.
Het zal daarom nog een heidens karwei worden (de UKIP’s tonen zich tot nu toe afhoudend en afwijzend) om uit deze partijen straks een fractie van ten minste 25 EP-zetels te vormen. Vervolgens zal het –dat leert de geschiedenis– niet meevallen deze club van recalcitrante politici bij elkaar te houden. En dan hebben we het nog maar niet over het uiteindelijke doel van deze alliantie: het met behulp van circa 25 EP-zetels (van de 736!) omverwerpen of grotendeels ontmantelen van de EU. Het bereiken van dát doel ligt nog ver, ver achter de horizon.
Dat alles neemt niet weg dat het ’t goed recht is van Wilders en de zijnen om een eurokritische alliantie te vormen. Brussel en Straatburg kunnen best een wat royalere scheut euroscepsis gebruiken. Dat deze rechts-populisten Brussel gebruiken om Brussel om zeep te helpen, is daarbij geen steekhoudend bezwaar. In de Eerste Kamer zijn ook partijen vertegenwoordigd die de Eerste Kamer willen afschaffen.
Jammer is wel dat de standpunten van de PVV en aanverwante partijen nogal eens iets te gratuit zijn – om maar even de landstaal Le Pen te spreken. Wie reëel is, erkent dat Europa meerdere kanten heeft. Ja, het kán een allesverslindend monster zijn of worden. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het, in Gods hand, ook een middel is geweest om de vrede te bewaren en te verdiepen, om welvaart te bevorderen, en daarmee een „stil en gerust leven” mogelijk te maken.