Het is goed dat er deze week door middel van een boek en een symposium aandacht werd gevraagd voor de positie van kinderen bij een echtscheiding. Al veel te lang vormen zij een vergeten groep. Als ouders beslissen uit elkaar te gaan, hebben zij daar de toestemming van hun kinderen niet voor nodig. Toch raakt het kinderen tot in het diepst van hun hart. Het is over hen, zonder hen. Treffend is het voorbeeld van de jongen van 12 aan wie de rechter vroeg bij wie hij na de scheiding wilde wonen: bij zijn vader of zijn moeder. Na een lange stilte antwoordde hij: „Zegt u het maar.” Hij kon niet kiezen, en wilde niet.

Intussen loopt een op de drie huwelijken spaak. Ook in kerkelijke kring neemt het aantal echtscheidingen toe. Het wordt steeds duidelijker dat de moderne visie op het huwelijk haar tol eist. Man en vrouw blijven bij elkaar totdat ze het zat zijn, de liefde over is, het geduld op. Scheiden is juridisch niet ingewikkeld meer en het taboe is eraf, ook onder christenen. Een logisch gevolg is dat ook steeds meer kinderen met een echtscheiding te maken krijgen.

Tot nu toe richtte de aandacht, zowel in de hulpverlening als in het pastoraat, zich vooral op de ruziënde echtelieden. Met als doel de problemen op te lossen, de relatie te verbeteren, man en vrouw bij elkaar te houden of opnieuw bij elkaar te brengen. Daar is in het algemeen veel voor te zeggen, maar zeker voor christenen die het zevende gebod serieus willen nemen. Toch blijkt die aandacht te eenzijdig. Kinderen hebben hun eigen verhaal bij een echtscheiding. Zij hebben het recht dat te vertellen en verdienen het dat ernaar geluisterd wordt.

Om het probleem bij de wortel aan te pakken, is het nodig dat het huwelijk in onze samenleving weer de status krijgt die het verdient. Het moderne denken over het huwelijk eist een prijs die te hoog is. Het is in dit verband onbegrijpelijk dat de overheid weigert op te treden tegen een huwelijksontwrichtende website als Second Love. Alsof nog niet genoeg kinderen de dupe zijn van stukgelopen relaties tussen hun ouders.

Wat echtscheiding als uiterste consequentie kan hebben, werd deze week duidelijk in Reuver: een gijzeling met dodelijke afloop uit frustratie over een bezoekregeling. Het was niet het eerste gezinsdrama met deze achtergrond. De broertjes uit Zeist staan bij iedereen op het netvlies. Jaarlijks hebben 30.000 kinderen te maken met een vechtscheiding. Zij lopen een verhoogd risico.

De moderne huwelijksmoraal leidt tot trieste gevolgen. Dat is geen bekrompen constatering, maar een eerlijke taxatie van de praktijk.