De politieke koers van het CDA is vrij stabiel. Fractievoorzitter Buma zet duidelijke lijnen uit. Even afgezien van de vraag of ze verstandig zijn, ze zijn wel helder: een rechtse koers en het huidige kabinet hoeft op geen enkele steun te rekenen.

Het CDA-kader worstelt met de vraag hoe de partij georganiseerd moet worden. Moet het partijbestuur onder leiding van voorzitter Peetoom de koers bepalen of moeten partijbonzen en vergadertijgers, verenigd in met name provinciale afdelingen, het voor het zeggen krijgen?

De CDA-leden hebben in het verleden gekozen voor een meer 
centrale aansturing, maar secretaris Maessen, die net als Peetoom in 2011 aantrad, vindt dat het CDA een volkspartij moet zijn, waarbij de regio’s en provincies invloed hebben op de koers.

Het conflict liep begin dit jaar zo hoog op dat partijprominenten Spies (oud-minister), Rombouts (burgemeester Den Bosch) en Bovens (gouverneur van Limburg) advies moesten geven aan het partijbestuur. Uiteindelijk leidde dat in maart tot het terugtreden van Maessen als landelijk secretaris. Voorzitter Peetoom kreeg ook een tik op haar vingers; ze zou onvoldoende leidinggevende capaciteiten hebben.

Het CDA gaf aan het terugtreden van Maessen geen enkele ruchtbaarheid; het lekte donderdagmorgen uit via enkele dagbladen. Alleen in enkele huis-aan-huisbladen in de Krimpenerwaard stond dit voorjaar te lezen dat Rutger Ploum uit Bergambacht tot secretaris ad interim was benoemd. Als alles volgens plan verloopt, benoemt het najaarscongres, dat zaterdag in Leeuwarden bijeenkomt, hem definitief.

Met het vertrek van Maessen is niet het pleit beslecht voor degenen die sterk voor centrale aansturing zijn. Zaterdag ligt er een resolutie voor van enkele lokale afdelingen dat in de toekomst een nieuwe CDA-partijvoorzitter gekozen moet worden uit de kring van provinciale voorzitters. Dat moet de invloed van de regio’s binnen de partij beter borgen. Maar volgens ingewijden gaat deze uitspraak het niet halen.