Kerk & religie

Ds. C. Snoei vijftig jaar predikant

Cornelis Snoei werd in 1932 in Ouderkerk aan den IJssel geboren. Hij studeerde theologie in Utrecht en nam in 1963 een beroep aan naar de hervormde gemeente van Langerak. Reeuwijk werd in 1968 zijn tweede gemeente.

Jan van Reenen

17 October 2013 09:48Gewijzigd op 15 November 2020 06:27

Ds. Snoei. Foto RD, Anton Dommerholt

In 1973 werd ds. Snoei predikant-directeur van de Hervormde Bond voor Inwendige Zending (IZB). Daarna was hij gemeentepredikant voor de combinatie Noordhorn-Niezijl-Saaksum (1981). In 1984 werd hij predikant voor toerustingswerk in dienst van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) en de IZB. Van 1988 tot zijn emeritaat in 1994 was hij algemeen secretaris van de GZB.

Ds. Snoei was van 1994 tot 2000 gemeenteraadslid voor de RPF (voorloper van de ChristenUnie) in Scherpenzeel (Gld). Van 2004 tot 2006 verleende hij bijstand in het pastoraat in Aalst. Zijn laatste dienst leidde hij in 2009 in Maarssen.

Ds. Snoei is hertrouwd na de dood van zijn eerste vrouw. Met zijn eerste vrouw kreeg hij drie kinderen. Hij heeft elf kleinkinderen, van wie er één geadopteerd is.

Ds. C. Snoei

VEENENDAAL. Zending en evangelisatie namen in het leven van ds. C. Snoei een grote plaats in. Hij leerde daarvoor een belangrijke les. „Als je het zelf wilt doen, komt er niets van terecht. Het is het werk van Christus.” De hervormde emeritus predikant stond op 13 oktober vijftig jaar in het ambt.

Ds. Snoei heeft een veelzijdig leven achter de rug. Hij was niet alleen gemeentepredikant, maar ook directeur van de IZB (toen: Hervormde Bond voor Inwendige Zending, nu vereniging voor zending in Nederland) en algemeen secretaris van de GZB (Gereformeerde Zendingsbond).

De gerichtheid naar buiten dateert uit zijn jeugd, toen hij God zocht en er „weinig woorden van predikanten waren voor zoekers.” In zijn studententijd kwam hij tot bekering en veranderde hij van studierichting: geografie werd theologie.

Een tekst die een grote rol gespeeld heeft in het leven van ds. Snoei is Mattheüs 4:19: „Volgt mij na en Ik zal u vissers der mensen maken.” Hij vertelt erbij dat hij de woorden ”Ik zal” eerst over het hoofd gezien had. „Als je het zelf wilt doen, komt er niets van terecht. Het is het werk van Christus.”

Tien jaar nadat hij predikant geworden was, werd hij predikant-directeur van de IZB. „Er was in die tijd in de Gereformeerde Bondsgemeenten weinig aandacht voor zending en nog minder voor evangelisatie. De belangstelling van de IZB richtte zich vooral op een drietal evangelisatieposten in het noorden van het land. Met anderen heb ik mij toen ingezet voor evangelisatie in de grote steden. Die is er gekomen. Het huidige werk bouwt voort op wat toen in gang gezet is. Verder heeft de IZB meegewerkt aan de oprichting van de Stichting Evangelie & Moslims.”

Navolging

De beste wijze van evangeliseren vindt volgens ds. Snoei plaats in de navolging van Christus. „Christus ging in op de problemen die er op dat moment waren, bijvoorbeeld bij de Samaritaanse vrouw en bij Zacheüs. Het kenmerkende van de navolging is het staan naast mensen in de omstandigheden van het moment. En niet te verwijten, maar te luisteren. Het is niet zo moeilijk om naast een zondaar te staan als je weet dat je zelf ook een zondaar bent.”

In het missionaire werk kom je dan meestal via de daad uit bij het Woord, zegt ds. Snoei. „Voor dat Woord moet je je, naar 1 Petrus 3:15, niet schamen. Je moet altijd bereid zijn tot verantwoording van de hoop die in je is.”

Vieze lucht

Hij vertelt over het sterk verwaarloosde huis van een vrouw in Amsterdam waar niemand naar binnen wilde gaan. Evangelist Van Laar bezocht haar en sloeg bijna achterover van de vieze lucht. Katten deden hun behoefte in het huis en als het te vies werd, legde de vrouw er kranten over. Kerkleden namen de hele woning onderhanden en maakten alles netjes schoon. Langzamerhand raakte de vrouw betrokken bij een kerkelijke gemeente. De buurvrouw verbaasde zich over de verandering.

Bij zijn baan als algemeen secretaris (directeur) van de GZB stond ds. Snoei mede aan de wieg van de uitbreiding en verbreding van het werk. Door de samenwerking met organisaties zoals Wycliffe Bijbelvertalers en de ZOA ontstond er meer aandacht voor wederkerigheid. „Tot dan werkte de GZB hoofdzakelijk in Indonesië, Kenia en Zuid-Amerika. We hebben ernst gemaakt met het zendingswerk in Europa en het Midden-Oosten, onder meer door middel van het Instituut voor Zendingsarbeid in Hongarije en de Near East School of Theology in Libanon.”

Zijn raadswerk voor de toenmalige RPF in de gemeente Scherpenzeel ziet ds. Snoei niet als iets heel anders, ook al ging het niet altijd over Gods Koninkrijk. „Ik hield me vooral bezig met mensen die van een minimuminkomen moesten rondkomen, met het milieu en met een rechtvaardige samenleving. Dat zijn ook belangrijke dingen.”

Ds. Snoei, een hartstochtelijk pleitbezorger van kerkelijke eenheid, vindt dat christenen tegenover elkaar schuld moeten belijden. „Ik heb niets tegen mensen van andere kerken. Als ze Christus belijden vinden ze in mij een vriend.”