De „relifundies” en „religekkies” van CU en SGP helpen –met D66– de coalitie aan een meerderheid in de Eerste Kamer, constateren diverse mensen op de website GeenStijl. Ze gruwen ervan: „De winkels gaan op zondag weer dicht, café schenken alleen nog shandy, u mag niet dood als u dat zelf wilt en dames mogen louter nog rokken tot de enkels dragen.” Weer een ander hekelt het „gehamer altijd van die grrrristelijke partijen op die gezinnen.”

Ook op website van De Telegraaf spuwen tientallen mensen hun gal over ChristenUnie en SGP. De coalitie heeft een akkoord gesloten met „partijen die denkbeelden hebben die net zo discriminerend zijn als die van Wilders”, schreef gisteren Margaretha.

Een ander vindt het „belachelijk en schandalig” dat Nederland nu „wordt geregeerd door de ChristenUnie, SGP en D66.” Wat hem betreft moet er een kiesdrempel komen „om dit soort misstanden te voorkomen.”

R. Aar constateert dat SGP’er Van der Staaij „de lolbroek bij de onderhandelingen” was. Dat de coalitie met diens „fundamentalistische fanatieke partij” in zee gaat, vindt hij schandalig. „Om je dood te generen.”

Voor Monroe is het een „compleet raadsel” waarom CU en SGP het kabinet steunen. „Het doet mij denken aan dertig zilverlingen.” Arri betoogt dat „de hele bevolking nu een judaskus krijgt van een zware minderheid.”

ChristenUnie en SGP „denken zeker dat ze de kerken weer vol krijgen” door het kabinet te steunen, veronderstelt Peter de Vries.

Niet alleen de christelijke partijen krijgen de volle laag. Ook D66-leider Pechtold moet het verduren. „De jacht naar macht straalt helemaal van zijn gezicht af”, meent Alex Anders.

W. Kosten heeft –als een van de weinigen– een andere kijk op de zaak: „Dat men op de kleine christelijke partijen zou schelden was te verwachten. Of ze nou een goede of slechte zet doen, ze krijgen het altijd voor hun kiezen. Maar ik ben trots op deze partijen. Daar waar andere partijen weglopen, nemen deze hun verantwoordelijkheid.”