De christelijke gereformeerde hoogleraar aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn was een van de sprekers op het congres van de Stichting Studie der Nadere Reformatie (SSNR). Het congres over Christopher Love trok ongeveer honderd bezoekers. Aan het eind van de bijeenkomst overhandigde prof. dr. W. J. op ’t Hof, voorzitter van de SSNR, het eerste exemplaar van ”Nederlandse liefde voor Christopher Love” aan eindredacteur drs. F. W. Huisman.

Huisman hield tijdens de bijeenkomst een lezing over het leven van Love (1618-1651), die op 33-jarige leeftijd op het schavot stierf. De Engelse puritein werd veroordeeld wegens hoogverraad. Hij had, aldus Huisman, geen eerlijk proces gekregen omdat de rechters niet onafhankelijk waren. Voor zijn terechtstelling hield Love een anderhalf uur durende schavotrede, die na zijn dood in Nederland is gepubliceerd.

Prof. Op ’t Hof liet zien dat er binnen tien jaar na de dood van Love in ons land vele drukken van zijn werken verschenen. De uitgevers waren niet in alle gevallen eensgeestes met het gedachtegoed van Love. Sommige uitgevers waren puur commercieel bezig. Een bekende vertaler van een aantal werken van Love was Jacobus Koelman, die wel helemaal achter diens ideeën stond.

De hausse aan boeken van Love duurde bijna tot aan het einde van de zeventiende eeuw, om abrupt te eindigen en pas weer op te bloeien rond het midden van de negentiende eeuw. Tot in de eenentwintigste eeuw zijn er werken van Love uitgegeven.

Dr. J. van de Kamp, bestuurslid van de SSNR, deed een boekje open over de diverse vertalingen vanuit het Engels, 93 edities in totaal. Het vertalen gebeurde, zeker in de zeventiende eeuw, lang niet altijd accuraat. Petrus de Lange beheerste zelfs het Engels niet goed. In andere gevallen ging het om het vermijden van gevoeligheden of om het recht strijken van een verschil in theologische opvattingen.

Beamer

Prof. Baars ging in op de theologische standpunten van Love. Ook al heeft de Engelse theoloog geen samenvattend geschrift gepubliceerd, toch was het de hoogleraar wel duidelijk geworden dat hij een „haast exclusieve focus” had op de praktikale godgeleerdheid. Als theologische onderwerpen noemde prof. Baars de orde des heils, roeping en verkiezing, de eeuwige bestemming van de mens en de strijd tussen vlees en geest.

„Love schenkt meer aandacht aan de heiliging dan aan de rechtvaardiging”, constateerde hij. Daarmee hangt samen dat Love in zijn preken meer gericht was op de verhoging van Christus dan op Zijn vernedering, aldus de Apeldoornse hoogleraar. „De heiliging is vrucht van de verhoging van Christus en vormt bij Love het hart van de heilsleer.” Prof. Baars vroeg zich af hoe het staat met de praktijk van het christelijk leven in de gezindte. Als dat verdwijnt, is het geen wonder dat de jongeren de kerk verlaten, vindt hij.

De Apeldoornse hoogleraar is het eens met Love dat de Geest soeverein is en kan wijken van het Woord en dat het Woord zonder de Geest krachteloos is. „Wij worden voor een ontdekkende spiegel geplaatst. God kan ook nu Zijn Geest onttrekken aan de prediking van het Woord. Zien we dat niet gebeuren in West-Europa?”

De hoogleraar staat achter de manier van uitleg en toepassing van de Gods Woord bij Love. „De Schrift moet opengaan. Er dient uitleg en toepassing te zijn. Als alleen maar de weg van Gods volk wordt bepreekt, gaat de Schrift niet open. Dan ontstaat er een schilderij van de bevinding, maar is het een museumstuk.”

Ten slotte noemde hij de vele beelden die Love in zijn preken gebruikt als voorbeeld voor onze tijd. „Als de predikanten zich oefenen in het goede gebruik van beelden en het schilderen met woorden, zijn beamers in de dienst niet nodig.”

Lees meer in Digibron

De vurige wagen van Love (Reformatorisch Dagblad, 17-05-2000)

“Welkom schavot, welkom blok, welkom bijl” (Reformatorisch Dagblad, 13-04-2000)

Brieven uit een Londense dodencel (Reformatorisch Dagblad, 26-04-1996)