Is de mogelijkheid om te voorkomen dat kinderen met een ernstige erfelijke aandoening geboren worden iets wat we moeten omarmen? En zo neen, waarom dan niet? In geen enkel gezin wordt de komst van een boreling met een afwijking toch gewenst? En, daarbij komt: wij kunnen 
de ontwikkelingen op dit gebied toch niet beïnvloeden, of toch wel?

De medisch-wetenschappelijke technieken die thans beschikbaar zijn bieden ongekende mogelijkheden. In het artikel in RD 7-9 windt dr. Christine de Die, hoogleraar pre-implantatie genetische diagnostiek (pgd) er dan ook geen doekjes om. Zij ziet pgd als een goed alternatief voor abortus na prenataal onderzoek. Ernstige erfelijke ziekten bij de volgende generaties kunnen worden voorkomen, door een gezond embryo in de baarmoeder te plaatsen van de vrouw die drager is van een erfelijke ziekte.

Het artikel besluit ermeedat de Maastrichtse hoogleraar geen ethische grenzen aangeeft. De wensen van het ouderpaar zijn voor haar leidend bij de inzet van een techniek met „ongekende mogelijkheden.”

Het leven begint bij de bevruchting. Oók dat van een embryo dat door ivf ontstaan is. Deze embryo’s, beter bekend als reageerbuisembryo’s, komen tot aanzijn in een laboratorium. Nu is een embryo geen levensvatbare mens, maar het heeft wel alle kenmerkende eigenschappen in zich die later een unieke persoon vormen, zoals kleur van de ogen, geslacht, DNA en vingerafdruk. Uit deze embryo’s worden gezonde embryo’s geselecteerd. De overige worden vernietigd.

Deze vernietiging van embryo’s wordt door de Maastrichtse hoogleraar gezien als een goed alternatief voor abortus na prenataal onderzoek. Maar is ethisch gezien de vernietiging van tientallen embryo’s wezenlijk minder erg dan een abortus na twintig weken?

Het terrein van pgd ligt buiten het gezichtsveld van de ‘gewone’ man. Vaak reageren mensen er dan ook schouderophalend op, om over te gaan tot de orde van de dag. Waarom zouden we de ontwikkelingen in de wetenschap een halt willen toeroepen? We kunnen er toch niets aan doen.

Toch: daar waar er sprake is van selectie, vernietiging en genetische diagnostiek zonder ethische moraal past uiterste terughoudendheid. Een krachtig profetisch appel van de kerken zou op z’n minst te verwachten zijn, met de verschrikkingen van de vernietigingskampen nog in het geheugen.

Waar dit uitblijft, kan de individuele burger op een andere wijze zijn stem verheffen, namelijk door steun te betuigen aan het Europees burgerinitiatief Eén van ons. Dit initiatief vraagt om het financieren te stoppen van onderzoeken waarbij embryo’s vernietigd worden. Een dergelijk verbod zal een grote stap zijn in de beschermwaardigheid van het leven in Europa.

De auteur is nationaal coördinator van het Europees burgerinitiatief Eén van ons ( www.demenselijkewaardigheid.nl ).