”Salomonsoordeel”
Auteur: Brandilyn Collins; vert. Paul de Gier
Uitgeverij: Voorhoeve, Kampen, 2003
ISBN 90 297 1739 4
Pagina’s: 436
Prijs: € 18,95. Evenals in Brandilyn Collins’ vorige roman, ”De ogen van Elisa”, is er in ”Salomonsoordeel” sprake van een moordzaak en spelen de visioenen van Chelsea Adams een rol.

Het lijkt allemaal zo duidelijk. De vrouw van Darren Welk, een rijke tuinder, wordt vermist. Toen zij voor het laatst gezien werd, had ze ruzie met haar man. In zijn tuin graaft de politie een bebloede blouse op. Eigenlijk is het voor de jury geen vraag meer of Darren schuldig is of niet.

Tegen de zin van haar man en haarzelf wordt Chelsea Adams gekozen als tweede vervanger in de jury die een uitspraak zal doen over Darren Welk. Paul, de man van Chelsea, wil helemaal niet dat zijn vrouw opnieuw in een rechtszaak wordt betrokken. Chelsea zelf heeft daar ook geen behoefte aan, bovendien krijgt zij haar nichtje Kerra te logeren. De officier van justitie weet van haar verleden af en wil haar zelfs helemaal niet in de jury hebben. Toch wordt Chelsea beëdigd.

Behalve het hele proces van de rechtszaak spelen er nog enkele verhaallijnen door het boek. Kerra heeft een traumatische ervaring achter de rug. Toen ze samen met haar verloofde in de auto zat, kregen ze een ongeluk. Aan de gevolgen daarvan is haar verloofde overleden. Zij wil daarom tot rust komen bij haar tante. Als zij hoort dat Chelsea de komende weken naar een rechtszaak moet, besluit ze mee te gaan naar de rechtszaal. Daar ontmoet zij de zoon van Darren Welk.

Rogelio Sanchez en zijn ex-vriendin Kristin hebben het kindje dat zij kregen, laten adopteren. Rogelio heeft er echter geen vrede mee. Als hij besluit uit te zoeken wie de adoptieouders zijn, stuit hij op vreemde zaken die op een onverwachte wijze te maken blijken te hebben met het proces tegen Welk.

Kwaadaardig
Gedurende de rechtszaak krijgt Chelsea steeds hetzelfde visioen. Ze ziet tot verschillende malen toe een man met een kwaadaardige uitstraling. Ze voelt dat het een boodschap van God is, maar ze begrijpt hem niet. Toch durft ze niet net als de rest van de jury Welk schuldig te verklaren. Want de grote vraag blijft: waar is het lichaam? En zou het niet de zoon van Welk kunnen zijn die zijn stiefmoeder vermoord heeft?

Het boek is spannend geschreven. De ontknoping van ”Salomonsoordeel” ligt echter duidelijker voor de hand dan in ”De ogen van Elisa”. Na tweederde van de roman gelezen te hebben, bekruipt de lezer langzamerhand het gevoel de oplossing van de moordzaak te weten. De laatste hoofdstukken zijn daardoor geen grote verrassing meer. Blijft de vraag over wat de schrijfster nu precies met de visioenen wil laten weten. Voor het verloop van het verhaal hadden ze best kunnen worden weggelaten.