Kofferbak
Gedurende de zomermaanden kent onze woonplaats de wekelijkse kofferbakverkoop. Het woord doet me denken aan de vakanties in mijn jeugd. Met ons grote gezin gingen we uitsluitend daagjes weg. Een verblijf in een vakantiewoning was iets voor de rijkdom. Elk jaar toerden we naar de Drunense Duinen, waar we een lange dag door het hete zand zeulden. Of we reden een route langs een slingerend riviertje, samengepakt in de tweedehands Opel Record stationcar van vader. Als een van de jongsten in het gezin kreeg ik meestal een plaats toebedeeld in de kattenbak, een treffende benaming voor het achterste deel van het voertuig. Na het volbrengen van een recreatieve route klom je misselijk als een kat naar buiten.
Aan het begin van de jaren 70 gingen we voor het eerst naar een huisje: een voormalig stierenstalletje van 5 bij 5 meter. Daar bivakkeerden we veertien dagen met negen man. Niet alleen de kattenbak maar ook de achterbank van de Opel fungeerde sinds dat jaar in de zomervakanties als transportruimte voor beddengoed en huiswaar, die tijdelijk werd versleept. Als kinderen trokken we per fiets naar het vakantieadres, ongeacht de afstand. Soms passeerden vader en moeder ons onderweg met de Opel die uitpuilde van de bagage.
De wagens die naar de kofferbakverkoop komen, winnen het nog. Soms is zelfs op de spoilers handel bevestigd. Opmerkelijk is het grote aantal dames achter het stuur: liefhebbers van zogenaamde brocante. Het spul wordt doorgaans via Marktplaats aangeschaft, waarna het al snel naar de zolder verhuist. Tot de echtgenoot laat weten dat hij de hele zooi naar de stort gaat brengen. Voor dat soort situaties is de kofferbakverkoop ideaal. De kopers zijn mensen die van een smalle beurs moeten leven. En liefhebbers van brocante die nog wat plaats op zolder vrij hebben. Eén keer ben ik ernaartoe geweest. Zelden zag ik zo veel troep bij elkaar, uitgestald rond de auto’s. Bijna een kilometer lang. Om halfnegen worden er al hamburgers en frikadellen verkocht. Als het een beetje wil, kun je een petroleumstel met mayonaise of een stormlamp speciaal kopen.
De beste zaken doet de politie. Die wacht elk jaar tot het grootste deel van het publiek de auto heeft gestald en gaat dan in alle rust bonnetjes schrijven. Omdat je er officieel niet mag parkeren. Als de kooplustigen alle aangeschafte brocante in de kofferbak hebben geladen, vinden ze de verrassing van Hermandad onder de ruitenwissers. Zo’n kofferbakverkoop is mijn ding niet, maar deze praktijk stuit me keer op keer tegen de borst. Zo ga je niet met je burgers om. De politiechef die dit heeft verzonnen, verdient een Lek-en-Lingeroute in een kattenbak.
