Tegen 3 uur ’s middags komen de ongeveer 100 familieleden en genodigden in gepaste tred naar de Stulpkerk gelopen. Daar is inmiddels alles in gereedheid gebracht om afscheid te nemen van de prins. Zijn kinderen Luana en Zaria lopen hand in hand met Beatrix en Mabel. Ze zijn gekleed in gebroken witte jurkjes, terwijl de drie kinderen van koning Willem-Alexander en Máxima juist witte jurkjes dragen.

„Ze zeggen weleens: hier zijn geen woorden voor, maar eigenlijk is dat ook zo. Dit is een drama”, vertelt een vrouw uit De Bilt. „We stonden vrij dichtbij. De beelden van de rouwstoet zullen altijd op ons netvlies blijven staan”, denkt ze. Koningsgezind als ze is, leeft ze altijd al erg mee met prinses Beatrix. „Het is triest maar tegelijkertijd erg bijzonder hier te zijn.”

Een wat oudere Vlaming uit de buurt van Antwerpen, die vakantie viert in Breukelen, vindt het jammer dat de stoet niet goed te zien is. Hij is een fan van het koningshuis en had gehoopt op wat beter zicht.

Terwijl de stoet naar de kerk loopt, wordt de hemel donkergrijs en dreigt een regenbui los te barsten. Even later breekt de zon door. De Soestdijkse kent de koninklijke familie niet, maar had wel vrienden die destijds bij Paleis Soestdijk werkten. Ze zegt speciaal met haar man naar Lage Vuursche te zijn gekomen om deze rouwstoet te aanschouwen. „Ik weet wel dat het werd afgeraden, maar stel je voor dat hier niemand zou staan. Stel je toch eens voor. Dat zou toch kaal voelen. Dan is dit toch veel meer een arm over je schouder.”