Een paar honderd leidinggevenden in het jeugdwerk en jongeren waren bijeen rond het thema ”Vossenjacht? Jongeren op zoek naar identiteit”. „Graag wil ik toegeven dat ouderen er vaak veel te weinig in slagen om positief aan te geven waar die ruimte van herkenbaar zijn wel in zit”, zei ds. Harinck. Hij sprak over het deelthema ”Herkenbaar zijn”.

„Onder de mensen heeft zich niet minder dan een identiteitscrisis voltrokken. Er is sprake van een herkenbaarheidsoordeel. Onze herkenbaarheid heeft een crisis, een scheur opgelopen in het verloren paradijs. Zonder het ontdekkende licht van de Heilige Geest blijven we denken dat het allemaal wel meevalt”, sprak de Woerdense predikant.

„Het is aangrijpend om de werkelijkheid over jezelf te gaan zien. Diep is het gat van je verlorenheid. Maar nu stelt het Evangelie Christus tegenover de crisis. Hij heeft onze identiteit aangenomen. Hij heeft Zich zo diep vernederd dat Hij onherkenbaar is geworden.”

Ds. Harinck wees de aanwezigen op het leven van Jozef, Daniël en Obadja. „Zij waren herkenbaar. De verleiding tot zonde lag dagelijks op de loer. Probeer dan maar eens om geen vuile handen te maken en als christen herkenbaar te zijn. Als Obadja de Heere niet zeer gevreesd had, zou hij onderuit gegaan zijn. Wij hebben hetzelfde nodig als Obadja, anders gaan we onderuit in onze tijd die ook zo vol verleiding is.”

Herkenbaar zijn heeft alles te maken met het hart, het vrezen van de Heere, stelde de Woerdense predikant. „Het vrezen van de Heere vraagt om meer dan één woord van uitleg. Het wordt wel uitgelegd met de volgende vier woorden: huiveren, verwonderen, vereren en gehoorzamen.”

„Vrome jongens, die Jozef, Daniël en Obadja?” vroeg ds. Harinck. „Ja, in de meest positieve zin van het Woord. Vrome jongens en daarom rijk en gelukkig. Nee, dan zit het niet alleen in je buitenkant, in je rokje of in je taalgebruik of in de keuzes die je maakt voor de zaterdagavond. Herkenbaar zijn heeft alles te maken met je hart, met het zeer vrezen van de Heere. Echte herkenbaarheid als christen komt van binnenuit. Het Evangelie van Christus wijst de weg. Steek je handen maar biddend omhoog vanuit het doolhof van de zonde.”

Na zijn lezing konden de bezoekers kiezen uit twee workshops. Daar spraken Th. van der Sluijs over verslaving, H. J. van der Poel over leidinggeven, C. W. Schimmel over het leven tussen wereldwal en kerkschip, drs. M. Blok over het gezin en L. A. Kroon over het leven in een digitale wereld.

SGP-voorman ir. B. J. van der Vlies sprak ’s middags een slotwoord. „God ziet ons overal. Op je zolderkamer achter de computer en in de stille steeg. Dat besef zou ons klem moeten zetten. Spreekt ons geweten nog als we op het punt staan in de zonde te vallen? Die stem kan verzwakken, uitslijten en zwijgen.”

„Spreken we als ouders nog samen met onze kinderen?” vroeg Van der Vlies zich af. „Misschien hebben we dat te veel verleerd in onze gezindte. Het komt in deze ontwortelde maatschappij in hoge mate op gewetensvorming en toerusting aan. Dan is niet allemaal met ons verstand te begrijpen. We behoren ootmoedig en bescheiden te zijn. We hebben niet alle wijsheid in pacht, maar mogen wel verwijzen naar de Bron van alle wijsheid. Laten we -waar we ook zijn- maar altijd bidden: O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.”