Spit, zelf zoon van een vakbondsman, begon kort na de oorlog zijn loopbaan bij de R.K. Bond voor spoor- en tramwegpersoneel St Raphaël. In 1967 stapte hij over naar het Nederlands Katholiek Vakverbond NKV waarvan hij in 1973 voorzitter werd.

Spit concludeerde snel dat de vakbeweging alleen bestaansrecht hield, wanneer zijn NKV zou samenwerken met NVV en CNV. Die laatste haakte af. Spit en toenmalig voorzitter van de NVV Wim Kok zetten de fusie door.

„Tussen Spit en Kok was wederzijds respect en vertrouwen. Dat heeft er zeker toe bijgedragen dat de twee grootste organisaties in de verzuilde vakbeweging een federatie en later een fusie durfden aan te gaan”, aldus FNV woensdag in een in memoriam.

Van 1976 tot 1981 was Wim Spit vicevoorzitter van de FNV. Hij zat in tal van SER-commissies en heeft veel bijgedragen aan de totstandkoming van de Arbowet. Daarna werd hij voorzitter van de Arboraad, een zelfstandig adviesorgaan. Bij de opheffing van die raad in 1994 werd hij benoemd tot Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau.

Tot ver na zijn pensionering bleef Spit actief en betrokken bij de FNV.