Vergif
Stel u voor: eerdaags tref ik in de keuken mijn zoon van twee jaar aan, zittend voor een keukenkastje. In zijn hand heeft hij een rode fles waaruit hij vrolijk drinkt. Op de fles staat met grote letters: ammonia. Ik glimlach vriendelijk naar hem, vraag: „Smaakt het?” en vervolg mijn weg. Wie in zo’n situatie zo reageert, is een waardeloze vader. Vermoedelijk zou mijn gezin een spoedbezoek van de kinderbescherming tegemoet kunnen zien.
Een vader die zijn zoon ammonia of ander vergif ziet drinken, grijpt onmiddellijk in. En zorgt ervoor dat dit nóóít meer kan gebeuren. Zo denken de meeste vaders erover. Zo denkt ook de Britse premier David Cameron erover. Hij kwam vorige week in het nieuws met zijn voorstel om een veelgebruikt vergif beter weg te stoppen, achter slot en grendel: internetproviders moeten standaard filteren tegen pornografie. Zijn landgenoten schreeuwen moord en brand. Het is verbazingwekkend hoe er door velen wordt gedacht over pornografie.
In mijn werk als hulpverlener kom ik veel in aanraking met pornoverslaving of andere vormen van seksverslaving. Nu is ieder mens uniek. Toch zie ik verrassende overeenkomsten in de verhalen van mannen die vertellen hoe ze verslaafd zijn geraakt aan pornografie. Een grote meerderheid is in het begin van de puberteit in aanraking gekomen met porno. Per ongeluk op internet, of door vriendjes die erop wezen. In het begin leek het onschuldig, maar gaandeweg liep het uit de hand, tot je er uiteindelijk door geketend bent.
Van de mannen die hulp zochten bij hun seksverslaving leerde ik dit: porno is vergif! Het misvormt je beeld van seksualiteit. Het verziekt je relatie(s), je zelfbeeld en het vertrouwen van je vrouw of vriendin. Het maakt liegen tot je tweede natuur, omdat je altijd iets verborgen moet houden. Porno lijkt heel aantrekkelijk. In werkelijkheid is het een verslavend vergif. Het is moedig als (jonge) mannen besluiten om te breken met hun verslaving. Want gelukkig is er tegengif. Hulpverlening bij seksverslaving blijkt effectief te zijn. Gods Woord wijst de weg van het bekennen én laten van deze zonde. Dát is pas echte vrijheid.
Ook nu zijn er talloze jongens van 13, 14 die rondlopen met de vergiffles in de hand. Velen drinken er gretig van. Een stevig filter maakt dit vergif niet onbereikbaar, maar het verhoogt de drempel wel. Daarom heeft Cameron groot gelijk. Bij filteren alleen moet het echter niet blijven. Want een slimme jongen weet dat wel te omzeilen. Jongeren moeten leren om rein te leven. Dat moeten ze leren van de volwassenen in hun omgeving.
