Dat vindt prof. dr. Henk Jochemsen, bijzonder hoogleraar christelijke filosofie aan Wageningen University en voormalig directeur van het Lindeboom Instituut voor christelijke medische ethiek. Hij reageert daarmee op een bericht woensdag in deze krant, dat de oorsprong van de cellijn –longweefsel van een geaborteerde foetus– in Amerika soms reden is om inenting af te wijzen.

„Abortus is ethisch gezien een probleem.” Dat wil Jochemsen helder hebben. Hij is daarom tegen behandelingen waarvoor weefsel van pas geaborteerde kinderen nodig is. „De behandeling wordt dan afhankelijk van een voortdurende aanvoer van geaborteerd weefsel.” Voor zover hij weet, zijn zulke therapieën op dit moment niet beschikbaar, maar een aantal jaren geleden werd die mogelijkheid wel geopperd. Later is de focus verschoven naar stamcelonderzoek.

Jochemsen sluit niet uit dat meerdere menselijke cellijnen die wetenschappers gebruiken zijn ontstaan uit foetaal weefsel. „Dat is gemakkelijker tot een cellijn te kweken dan volwassen weefsel. Of de foetus verkregen is na een abortus provocatus of een spontane abortus kan verschillen.”

Wat de ethicus in deze kwestie belangrijk vindt, zijn de veranderingen die de gekweekte cellen in de loop der tijd hebben ondergaan. „De gekweekte cellen zijn niet exact dezelfde als die van de vrucht. Ik vind dat ze daarmee biologisch gezien op zo’n afstand zijn komen te staan, dat ze ethisch niet meer belast zijn door de abortus.” Hij vindt dan ook dat mensen de oorsprong van de cellen niet zouden moeten gebruiken als argument tegen vaccinatie. „Het is geen sterk argument.”

De ethicus wijst erop dat mensen die rechtvaardig willen leven zich in deze wereld nooit volledig afzijdig kunnen houden van Bijbels ongeoorloofde praktijken. „Niet om het daarmee goed te praten.” In de medische wetenschap zijn er genoeg voorbeelden van ethisch afkeurenswaardige experimenten, onder meer uit de Tweede Wereldoorlog, weet Jochemsen. „De kennis die ze hebben opgeleverd, wordt nu wel algemeen gebruikt.”