In de wandelgangen heet deze 67 pagina’s tellende handleiding het blauwe boek. Er staat onder meer in dat het kabinet met één mond spreekt, hoe de ministerraad vergadert en hoe bewindslieden moeten omgaan met staatsgeheimen of andere vertrouwelijke informatie. Ook het aannemen van geschenken is toegelicht, net als wanneer een minister bij de koning op bezoek mag.

In het blauwe boek staat verder dat voorafgaand aan het aantreden van een nieuw bewindspersoon drie onderzoeken worden gedaan. Er wordt gekeken naar de fiscale en juridische dossiers en de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst neemt een kandidaat onder de loep. Daarnaast heeft een aanstaand bewindspersoon „de verantwoordelijkheid om op eigen initiatief alle relevante feiten en omstandigheden ter sprake te brengen in het gesprek tussen kandidaat en formateur”.

Ook kijkt de formateur tijdens een gesprek of de betrokkene „zeggenschapsrechten heeft inzake relevante financiële of zakelijke belangen”. Waar dat het geval is, moet hij of zij afstand doen van deze belangen. Er staat bij dat financiële en zakelijke belangen van een partner in de regel niet relevant worden geacht, tenzij iemand is getrouwd in gemeenschap van goederen en dus zelf ook belang heeft bij de zaken van de partner.

Verder is een hoofdstuk van het blauwe boek besteed aan geldelijke zaken. Zo moeten bewindspersonen de huur of aanschaf van kleding, bijvoorbeeld voor Prinsjesdag, zelf betalen. Partners mogen niet mee op dienstreis en in de vrije tijd mag wel gebruik worden gemaakt van de dienstauto. Ook staat benoemd dat bewindspersonen alle betaalde en onbetaalde functies moeten neerleggen. Het gaat niet alleen om ‘echt’ werk, maar ook om vrijwilligerswerk bij een club of vereniging.