Dat de huidige regering niet graag te boek staat als zedenmeester, is bekend. Het is ook verstandig dat de overheid terughoudend is bij het ingrijpen in reclames. We moeten niet naar de situatie toe dat onder aan een meubeladvertentie staat: „Dit bankstel is slecht voor uw rug, dit is een riskante aankoop.” En de Reclame Code Commissie is in het leven geroepen om de vinger aan de pols te houden bij advertenties.

Wie de website van Second Love bekijkt, wrijft zijn ogen uit: „Doorbreek de sleur en doe eens iets gewaagds (vreemdgaan). Het leven is kort, geef jezelf een Second Love-date cadeau.” Nu is vreemdgaan niet iets van de laatste jaren. Dat geldt wel voor het gemak waarmee mensen via internet betrekkelijk anoniem met elkaar in contact kunnen komen. Datingsites maken agressief reclame via sociale media en ook sites zoals Facebook zorgen ervoor dat iemand na jaren weer heel eenvoudig in contact komt met een oude vlam. Onderzoeken wijzen erop dat in steeds meer echtscheidingszaken Facebook genoemd wordt als een van de middelen waardoor een buitenechtelijk contact is ontstaan.

Tegelijkertijd is bekend dat deze echtscheidingen de samenleving bijzonder veel geld kosten. Begin dit jaar becijferde de stichting Marriage Week Nederland dat het om honderden miljoenen euro’s gaat – naast allerlei bijkomende gevolgen zoals gezondheidseffecten, armoede, kosten voor jeugdzorg en het hogere risico op instabiele gezinsstructuren in de volgende generatie.

Daarom is het antwoord van Van Rijn toch zeer onbevredigend. Of de klacht bij de Reclame Code Commissie wat oplevert, is nogal onzeker. Op zijn minst had de staatssecretaris kunnen onderzoeken of er voor dit soort websites niet een bijzondere reclamecode moet komen, zoals die er is voor alcohol, kansspelen, beleggingen, 0906-nummers en tabak. De reden voor zo’n code is dat de overheid roken, gokken en drank niet wil verbieden, maar gebruikers wel wil wijzen op de risico’s. Zoals reclame voor roken niet gericht mag zijn op jongeren, geen verband mag leggen tussen roken en gezondheid of sportiviteit en bovendien voorzien moet zijn van een duidelijke waarschuwing, zo zou reclame voor datingsites niet gericht mogen zijn op gehuwden, geen aansporing mogen bevatten om vreemd te gaan en moeten waarschuwen voor de gevaren van contacten met onbekenden.

Door reclames voor dit soort sites onverkort toe te staan, bevordert de overheid juist het verbreken van relaties. In de huidige samenleving is het not done om op te komen voor huwelijkstrouw. Helaas, want resultaten uit het verleden bieden hier wél garanties voor de toekomst.