„Mijn doel met de motie was in 2011 om te kijken of we het belastingstelsel leefvormneutraler konden maken, maar ook dat er minder geld zou worden rondgepompt, wat werkgelegenheid en economie kan stimuleren. Dat laatste is gelukt, maar wat het eerste betreft hebben we de strijd verloren: de grote verschillen tussen een- en tweeverdieners blijven gewoon bestaan. Al zorgt de vlaktaks die de commissie min of meer voorstelt er wel voor dat ook kostwinners straks meer overhouden van iedere euro die ze extra gaan verdienen. Dat de arbeidsparticipatie leidend blijft bij de inkomstenbelasting vind ik een politieke keuze van de commissie. Ze had ook een alternatief stelsel kunnen doorrekenen waarbij de gezinsdraagkracht bepalend is. Dat volgens het CPB met deze plannen de werkgelegenheid groeit met 140.000 banen is winst, maar ik had graag gezien dat ook de ongelijkheid voor kostwinners was opgelost. Daar blijven wij ons hard voor maken. De lagere spaarbelasting vind ik een goed plan. Ik heb dat recent zelf ook voorgesteld, omdat de lage rente burgers nu bijna dwingt om veel risico te nemen met hun spaargeld. Dat de commissie voorstelt om de giftenaftrek te schrappen, op basis van een uiterst brakke Nederlandse studie die stelt dat de aftrek ineffectief is, vind ik bizar. Onderzoek iets goed, voor je zoiets voorstelt. Zeker nu de staat zich vaker terugtrekt en de rol van het maatschappelijk middenveld steeds belangrijker wordt.”