Volgens Lagarde is door de belofte van ECB-president Mario Draghi vorig jaar om alles te doen om de euro te redden, inclusief het onbeperkt opkopen van staatsleningen, de situatie in de eurozone gestabiliseerd. Als Draghi dat niet had gezegd, zou er volgens Lagarde in de hele eurozone sprake zijn van „economische stagnatie, hogere werkloosheid en nog meer sociale spanningen”. Ze omschreef de uitspraak van Draghi als een keerpunt in de eurocrisis.

De IMF-voorzitter zei verder dat een voortijdig einde van de steunmaatregelen kan leiden tot een daling van het vertrouwen op de financiële markten en dat de risico’s zullen toenemen dat zwakke landen uit de euro moeten treden.

Lagarde gaf verder aan dat onder ongewone omstandigheden onconventionele maatregelen nodig zijn om de rust te herstellen. „De beslissing van de ECB om in de bres te springen, veranderde alles”, aldus de IMF-directeur.

Deze week spraken ook al de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble, bondskanselier Angela Merkel en topbestuurders van de ECB hun steun voor het beleid van Draghi uit. Alleen de Duitse centralebankpresident Jens Weidmann heeft zich kritisch opgesteld. Hij vindt dat het opkopen van staatsleningen door de ECB neerkomt op het direct financieren van staatsschulden van zwakke landen en dat druist in tegen de regels.

Weidmann kreeg woensdag steun van twee vooraanstaande Duitse economen, Clemens Fuest en Hans-Werner Sinn van de onderzoeksbureaus ZEW en Ifo. Zij werden als getuigen gehoord door het Duitse grondwettelijk hof in Karlsruhe, dat zich buigt over de rechtmatigheid van het ECB-opkoopbeleid volgens de Duitse wet.

Net als de Bundesbankpresident betoogden Fuest en Sinn dat de Duitse belastingbetaler risico loopt, zonder dat het eigen parlement controle kan uitoefenen. Ook stelden zij dat het opkopen van staatspapier door de ECB een rem kan zetten op de structurele hervormingen en bezuinigingen die in sommige eurolanden nodig zijn.