In het RD van 29-5 reageert dr. De Vries onder meer op mijn artikel in het RD van 25-5. Zijn artikel geeft op verschillende punten meer duidelijkheid. Toch heb ik nog wel wat vragen. Allereerst wil ik opmerken dat De Vries het punt van de discussie wat omzeilt. Hij schrijft dat hij zijn portret van Tim Keller niet alleen op ”In alle redelijkheid” baseert. Dan begrijp ik echt niet hoe hij kan stellen dat de leer van de plaatsvervangende genoegdoening door Christus bij Keller niet functioneert en dat hij zeker niet dichter bij Dordt staat dan Arminius.

Ik ben het met De Vries eens dat het citaat dat Ten Brinke naar voren brengt als zodanig niet van een reformatorisch inzicht getuigt. Maar talloze andere passages uit zijn boeken en preken laten wel zien dat De Vries Keller in zijn artikel geen recht doet. Keller staat voluit in de traditie van Calvijn en de gereformeerde belijdenisgeschriften. De ”New City Catechism”, een catechismus die Keller samen met Sam Shammas heeft samengesteld uit gereformeerde belijdenisgeschriften, is wat dat betreft veelzeggend.

Dat brengt me bij een tweede opmerking. De Vries schrijft dat hij „open gereformeerd” wil zijn in die zin dat hij aan anderen die er verder van afstaan de kracht en de diepte van de gereformeerde belijdenis duidelijk wil maken. Het doet hem verdriet dat reformatorische christenen dat veel te weinig doen en zich zelfs voor hun traditie lijken te schamen. Ik deel zijn zorg op dit punt helemaal.

Maar dit verlangen om de Bijbelse boodschap (die op een schitterende manier is samengevat in onze gereformeerde belijdenisgeschriften) onverkort uit te dragen, moet wel samengaan met de open houding die ik in mijn artikel bepleitte. Laten we in het gesprek met anderen allereerst luisteren. Wat bedoelen ze precies? Waarom zeggen ze de dingen zoals ze ze zeggen? Wat kunnen we van hen leren?

Die open houding miste ik in het laatste artikel. Ik gaf al aan dat je bij Kellers omgang met de cultuur zeker vragen kunt stellen. Maar rechtvaardigt dat de conclusie dat de oerchristelijke notie van het vreemdelingschap bij hem niet of nauwelijks functioneert en dat het streven naar een samenleving van gerechtigheid bij hem bijna ook een zaak van bijzondere genade wordt? Het ligt denk ik veel genuanceerder. Kellers bestrijden van hedendaagse afgoden is bijvoorbeeld ook een vorm van vreemdelingschap.

Ten slotte betekent open gereformeerd voor mij ook dat je beseft in welke tijd je leeft. Welke mensen hebben we precies voor ons als we de Bijbelse boodschap verkondigen? In wat voor wereld leven zij? Over die vragen moeten we grondig nadenken, zonder het Evangelie te misvormen of aan te passen. Juist hierover kunnen we van de new calvinists (in al hun diversiteit) veel leren.

De auteur is kandidaat in de Protestantse Kerk in Nederland en werkzaam als pastoraal medewerker in Groot-Ammers.