Meimaand tornadomaand
Tornado’s in de Verenigde Staten zijn gewoon geworden. Voor Europeanen althans. De beelden van meegesleurde vrachtauto’s, rondvliegende daken en omgeslagen boten beroeren nauwelijks meer. Tja, het is weer mei, tornadomaand in de Verenigde Staten. Gemiddeld zo’n duizend per jaar, alleen al in het centrale deel van het land.
Maar soms komt het leed dat een tornado veroorzaakt ineens indringend op je netvlies. Wanneer –zoals Hollandse boeren plegen te zeggen– de tegenslag zich niet langer beperkt tot het „achterhuus, maar het voorhuus binnenkomt.” Dan gaat het niet meer om een boot of auto, maar om de intimiteit van je levenssfeer, of van je leven zelf.
In de omgeving van Granbury, Texas, trok in de nacht van woensdag op donderdag een tornado verwoestend over het land. Zes doden zijn er geteld, zeven mensen worden nog vermist. De schade is enorm.
Overlevenden konden gisteren de overgebleven resten gaan uitzoeken. De ontbijtbordjes staan keurig gestapeld in de keukenkast, de melkkan, de olijfolie, en de stroop. Een kopje thee is zo gezet, lijkt het. Maar misschien heeft deze bewoner meer behoefte aan zijn dagelijkse glaasje rum. En verder is er niets meer. Van het ”voorhuus” is niets over.