De verschuiving van patiënten met een lichte indicatie naar een zware blijkt volgens het dagblad uit cijfers van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) en het College voor zorgverzekeringen. In 2012 maakten volgens die cijfers 118.000 patiënten aanspraak op zware zorg. In 2009 waren dat er bijna 80.000. Het aantal patiënten met een ‘geringe zorgbehoefte’ daalde juist.

Het CIZ, dat bepaalt wie in aanmerking komt voor zogeheten AWBZ-zorg, zegt dat er meer meespeelt dan een te zware inschatting door artsen alleen. „We hebben in Nederland al langere tijd te maken met vergrijzing en een cultuurwijziging. Mensen worden ouder en hebben op het einde van hun leven intensieve zorg nodig. Ook is het niet meer zo gebruikelijk om oma of een gehandicapt familielid in huis te verzorgen”, legt een woordvoerder uit.

Een indicatie kan aangevraagd worden door de patiënt zelf, een mantelzorger of een zorgaanbieder. Het CIZ ziet geen reden om zorgaanbieders extra te gaan controleren op de waarheidsgetrouwheid van de indicaties. „Wij controleren al 25 procent van de indicaties. Dat is een heel grote steekproef. Als uit die controles blijkt dat er iets niet klopt, grijpen we natuurlijk in”, aldus de woordvoerder. Wat niet gecontroleerd wordt, zijn de gegevens die artsen aanleveren. „Wij gaan uit van de integriteit van de professional. Alleen als de aanvraag sterk afwijkt van wat we al weten van een patiënt, gaan we na of het klopt.”

Ouderenbond ANBO zegt niet verbaasd te zijn over de zwaardere indicatiestellingen. Hulpverleners zullen patiënten steeds vaker voor zwaardere zorg gaan voordragen, verwacht de club. Volgens de belangenbehartiger is de enige remedie hiervoor om de zorg thuis beter te organiseren, zodat mensen niet noodgedwongen naar een zorginstelling moeten en een zwaardere indicatie niet nodig is.