Daarbij speelt niet alleen de kans op een overstroming een rol, maar tellen voortaan ook de gevolgen van een eventuele overstroming mee. Het risico om te overlijden als gevolg van watersnood daalt daardoor voor iedere Nederlander naar 0,001 procent.

Plekken waar mensen veel risico lopen als er een overstroming is, zullen extra worden aangepakt. Schultz denkt daarbij onder meer aan het Rivierengebied, delen van Rijnmond-Drechtsteden en Almere. Ook komt er extra aandacht voor plekken waar kwetsbare gebouwen staan, zoals een ziekenhuis, een gaswinningsinstallatie of een kerncentrale.

De andere aanpak is volgens Schultz hard nodig: „De normen voor onze dijken stammen voor een groot deel uit de jaren 60. Sindsdien is de bevolking gegroeid en is de economische waarde sterk toegenomen. De maatschappelijke ontwrichting van een eventuele overstroming is vele malen groter dan destijds.”

Verder wil Schultz dat er verstandiger wordt gebouwd, zodat gebouwen en wegen bij een overstroming niet te veel beschadigd raken. Daarom moet er ook meer ruimte komen voor het water. „Eeuwenlang hebben we de natuur met dammen en dijken proberen in te perken. Maar we kunnen de oplossing niet alleen blijven zoeken in het ophogen of verbreden van dijken. Ik wil bouwen mét de natuur.”

Ook is het belangrijk dat mensen weten wat ze moeten doen in geval van een overstroming. De rampen­plannen dienen op orde te zijn en iedereen moet ze kennen.

Ondertussen moet Schultz wel veel bezuinigen op het Deltafonds. Ze levert in de jaren 2013 tot en met 2028 in elk geval 600 miljoen euro in. Daardoor duurt het langer om alle maatregelen te nemen die nodig zijn.