LaFerrari valt in het niet bij een insect
Insecten zijn mooi. Wel eens van heel dichtbij een libel of een wesp gezien? Die glanzende kop, doorzichtige vleugels en minuscule voelsprieten; prachtig. Ook deze LaFerrari, die maandag in Parijs werd gepresenteerd, is mooi. En wees eerlijk: op het eerste gezicht is het toch net een insect? Met die grote glazen ogen en uitgeslagen vleugels, felrode kleur en –jawel– bewegende spoilers tijdens het rijden. Het zal je maar via je achteruitkijkspiegel aangrijnzen... Zo van: „Zoem, zoem, laat me erlangs.”
Een auto vergelijken met een insect. Je zou het een dubbeltest kunnen noemen. Een beetje vreemd is het wel en een eerlijk gevecht lijkt het op voorhand al niet. Op topsnelheid, ergens boven de 350 kilometer per uur, plet deze volbloed sportwagen meer insecten dan je op een gemiddelde zomerdag in de tuin aantreft. En het gaat hier wel om een LaFerrari. Een auto met een heuse 6,3 liter grote V12 met 800 pk én een elektromotor die er nog eens 163 pk bij doet. Een auto die in vijftien seconden de 300 kilometer per uur bereikt. Een auto die, exclusief btw en bpm, 1 miljoen euro kost. Inderdaad, 1.000.000 euro…
Daar verbleekt toch elk insect bij, hoe hard het ook zoemt. Want het zoemen van een Ferrarimotor mag er ook zijn, zeker als het aanzwelt tot een oorverdovend gehuil. Dan de exclusiviteit. Insecten zijn er genoeg, vaak te veel. Van de LaFerrari worden er maar 499 gemaakt, waarvan er naar verluidt maar zes naar Nederland komen.
En toch. Insecten kunnen hinderlijk zijn, maar voor hen die werkelijk verlegen zitten om een tienduizendste van de waarde van deze auto, is deze LaFerrari een ergernis.
Nog één ding, als conclusie. Als Salomo in al zijn heerlijkheid in het niet viel bij een eenvoudige lelie, is de keuze niet zo moeilijk meer.