Suneel Emmanuel (35) zit op de rand van een bed in zijn kamer in het asielzoekerscentrum in Den Helder. Hij en zijn vrouw Saima (35) komen beiden uit de Pakistaanse miljoenenstad Lahore, waar ze in 2008 zijn getrouwd.

Het christelijk geloof neemt in het leven van Emmanuel, opgegroeid in een protestants gezin, een belangrijke plaats in. In contacten met mensen die hij ontmoet, spreekt hij er graag over. „Ik vind dat iedereen moet weten wie Jezus is, en God, de Schepper.”

In Pakistan deelt Emmanuel geregeld evangelisatietraktaatjes uit. Als hij in een taxi zit, geeft hij de chauffeur een boekje over de Bijbel mee, ook op straat verspreidt hij lectuur. Dat dit boze reacties van moslims oplevert, deert hem niet. „Ik hoef slechts te zaaien, de rest moet ik aan God overlaten.”

In 2009 heeft er een confrontatie plaats met een imam die hem mishandelt, als Emmanuel zegt dat de Bijbel het enige ware Boek is. Kort daarop ontstaan er opnieuw problemen, als hij op straat lectuur uitdeelt terwijl er net een moskee leegstroomt.

Vanaf dat moment is de politie op zoek naar Emmanuel, die wordt beschuldigd van blasfemie, en wordt ook zijn familie lastig­gevallen. Met hulp van een reisagent ontvlucht hij met zijn vrouw het land en komt in november 2009 in Nederland, waar hij asiel aanvraagt. Begin 2010 wordt hun zoon Ephraim geboren.

Het gezin krijgt geen verblijfsvergunning. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) stelt dat Emmanuels vluchtverhaal onwaarheden bevat. Op momenten dat hij naar eigen zeggen in Pakistan problemen ondervond, zou hij elders zijn geweest, stelt de IND op basis van gegevens uit het eigen netwerk.

Emmanuel zucht als hij met de uitspraak van de IND wordt geconfronteerd. Hij zegt dat zijn reisagent bij diverse instanties op zijn naam papieren heeft geregeld, terwijl hij zelf in die periode elders verbleef. „Ik heb alles uit­gelegd en tal van bewijsstukken, maar de IND gelooft me niet.”

Hij haalt zijn dossier tevoorschijn, met verklaringen van zijn kerk en pagina’s uit Pakistaanse kranten die melden dat hij wordt gezocht wegens blasfemie. Die beschuldiging kan tot levenslange gevangenisstaf of de doodstraf leiden. Een andere krant meldt dat zijn woning is afgebrand. „Op de dag dat in Nederland ons zoontje werd geboren, ging ons huis in 
Pakistan in vlammen op.”

Donderdag had het gezin, na een eerder bezoek aan de Pakistaanse ambassade, een gesprek met de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V). Deze liet hun weten dat de uitreispapieren binnenkort worden verwacht, waarna een dag later uitzetting zal volgen. Hoe het verder moet, weet Emmanuel niet. Hij blijft bidden om een oplossing. „We vertrouwen niet op de IND, maar op God.”

Christen moet risico Pakistan aantonen

DEN HAAG. De intolerantie tegen christenen in Pakistan neemt toe, maar dat is onvoldoende reden om hen als risicogroep aan te merken. Asielzoekers uit dat land moeten voldoende aannemelijk maken dat er voor hen sprake is van een reëel risico op marteling of vervolging.

Deze beleidslijn, waarover staatssecretaris Teeven de Tweede Kamer eind vorige maand informeerde, leidt ertoe dat sommige christen-Pakistanen in Nederland mogen blijven, terwijl anderen de deur wordt gewezen. Als ze onder een risicogroep zouden vallen, zouden ze sneller een verblijfs­status krijgen.

Woordvoerder Watson Gill van de Pakistaanse christelijke gemeenschap in Nederland luidde recent de noodklok over de dreigende uitzetting van het gezin Emmanuel. Volgens de advocaat van het gezin, mr. F. L. M. van Haren, heeft de reisagent van het echtpaar in 2009 zitten „rommelen” met hun paspoorten en reisdocumenten. Daardoor wordt hun verhaal als ongeloofwaardig bestempeld. „Er zit een enorme weerhaak in hun dossier, waar ze niet van afkomen. Terwijl er voldoende aanwijzingen zijn dat ze als christenen in Pakistan problemen hebben gehad.”

Evangelist W. J. Korving van de hersteld hervormde gemeente in Den Helder, waarmee het gezin contact heeft, zegt dat het hem aangrijpt dat „de terugkeer steeds vastere vormen gaat aannemen.” Hij begeleidt het gezin pastoraal en zou het vandaag weer bezoeken. Korving heeft de situatie ook onder de aandacht gebracht van de SGP-fractie in de Tweede Kamer. Via een ander kanaal is de

CU eveneens geïnformeerd.

Vanuit de christelijke gemeente Bunde/Meersssen werd vorige maand een petitie aan de vaste Kamer­commissie van justitie overhandigd die oproept christenen uit Pakistan bescherming te bieden. Twee van de drie Pakistanen bij wie deze gemeente is betrokken, kregen nadien een verblijfsvergunning, de derde is nog in afwachting van een uitspraak.

Lees ook: Actie tegen terugsturen christenasielzoekers naar Pakistan