Dijsselbloem zei dat het zijn taak is als eurogroepvoorzitter om beleid van de eurogroep en de aanpak van de problemen in de financiële sector uit te leggen. Niet in eerste instantie aan de financiële markten, maar „primair aan de bevolking van de eurozone”.

Hij herhaalde dat de situatie en de redding van Cyprus beide uniek en uitzonderlijk zijn. Wel is het „een preventief signaal” aan de sector dat Europese overheden niet meer standaard alle problemen bij banken naar zich toe trekken. Het aanslaan van spaarders bij Cypriotische banken is geen mal, voorbeeld of blauwdruk voor elders in Europa, maar past wel in de veranderende aanpak van de financiële sector in Europa, aldus Dijsselbloem.

„Ik heb geen discussie aangezwengeld, maar benoemd wat we in de eurozone al gedurende enige tijd aan het doormaken zijn. Ik heb niks nieuws gezegd, maar beschreven welk proces in de eurozone aan de gang is”, zei hij. De gekozen oplossing voor Cyprus was „onvermijdelijk en rechtvaardig” en moest door politici worden uitgelegd en verdedigd.

Dijsselbloem verdedigde zich fel tegen kritiek van Kamerleden van de oppositie, vooral tegen D66-Kamerlid Wouter Koolmees, die eerder in het debat zei dat de minister een goede kans had gemist om zijn mond te houden. Dijsselbloem vond dat heel vreemd voor een parlementariër.

Hij sprak ook over de negatieve reacties op de financiële markten op zijn uitlatingen. Die waren er, beaamde Dijsselbloem, maar hij stelde „nuchter” vast dat het uiteindelijk allemaal wel meeviel. „Er wordt heel veel paniek ‘gecreëerd’. Prima, maar laten we het hebben over hoe we met problemen omgaan. Paniek op de beurzen, ik heb het vandaag niet gezien.”