Boos
Op de eerste Siberische lentedag van dit jaar was ik langdurig onderweg van Holland naar Friesland en omgekeerd. Bij gebrek aan reisgenoten bood de autoradio leerzame verstrooiing. Vanwege sneeuwdreiging koos ik voor eigen vervoer, omdat de NS op zulke dagen meestal hun treinen binnenhouden.
Er werd veel gepraat op de radio. Vooral door mensen die niets te zeggen hadden. Allemaal waren ze ”helemaal klaar” met het weer. De groenteman, de timmerman, de medewerkers van reisbureau en Keukenhof. De laatsten omdat de tulpen en de hyacinten maar niet uit de grond komen. Geef ze ongelijk, dacht ik bij een vluchtige blik op de thermometer. Ook voormalig minister Cohen „was er helemaal klaar mee.” Niet zozeer met het weer, maar wel met Poetin – die engerd. Binnenkort staat hij bij ons op de stoep. Bij de Cohens hangt dan de vlag halfstok. Die met de regenboog erop. Schijnt symbool van homo-emancipatie te zijn. En daar is Cohen een warm pleitbezorger van. De eerste vier homoparen werden hoogstpersoonlijk door hemzelf in Amsterdam aan elkaar verbonden. Het bleek al snel een geliefd exportartikel. De Russen hebben echter meer op met gas dan met homorechten, vandaar die protestvlag bij Cohen.
Even later kreeg iemand het woord die helemaal klaar was met Erdogan de Turk, die de volgende dag premier Rutte en ‘onze’ islamitische universiteit zou bezoeken. Ik wist niet eens dat we zo’n onderwijsinstelling in dit land bezitten. Dat is ze bij D66 en de PVV kennelijk ook ontgaan. De verstandhouding tussen Turken en Nederlanders vertroebelt. Komt door het onderbrengen van de 9-jarige Yunus bij een lesbisch stel. Vinden de Turken niet fijn. „Maar ze moeten niet denken dat wij hun achtertuin zijn”, schamperde de radiomeneer opgewonden. Waarschijnlijk denken die Turken dat dus wel. Het is ook allemaal erg verwarrend. Vorige week riepen we nog: Liever Turks dan paaps. Een mevrouw van jeugdzorg haastte zich uit te leggen dat geaardheid, sekse en religie geen rol spelen bij pleegouderselectie. Maar natuurlijk breng je een kwetsbaar kind niet in een gereformeerd gezin onder.
Daarna was Boris van der Ham, onze Haagse Don Quichot, „helemaal klaar” met het verbod op Godslastering. Het slapende tandenloze waakhondje van opa Donner. „Je weet nooit wat zo’n wetje doet als SGP en CU nog eens een Kamermeerderheid behalen!”
Thuis eindigden we de dag in het lijdensevangelie. Jezus of Barabbas. „Jezus?” gilde de massamens. Jezus?! Nee, dank u, daar zijn wij helemaal klaar mee…!”
