Instelling? Verpleeghuis Salem in Ridderkerk.

Functie? „Ik ben eerstverantwoordelijke verzorgende op de psychogeriatrische afdeling De Olijftak. Er wonen dertig mensen met dementie.”

Sinds? „In Salem sinds 2006, vanaf 2008 op De Olijftak.”

Motivatie? „Ik kon na de middelbare school geen opleidingsplek in de zorg vinden dicht bij mijn toenmalige woonplaats, Wijk en Aalburg. Daarom werkte ik ruim drie jaar als administratief medewerkster op een makelaarskantoor.

Omdat ik graag voor mensen zorg, ben ik in 2006 gaan solliciteren. Nadat ik bij Salem was aangenomen, heb ik de opleiding verzorgende IG (individuele gezondheidszorg) gevolgd. Ik deed ooit vakantiewerk in een bejaardentehuis en moest mijn beeld van de zorg bijstellen toen ik in Salem begon, omdat alle bewoners er zorgbehoeftig zijn. Toch heb ik geen moment spijt van mijn overstap gehad. Ik vind het supermooi werk.”

Mooie kanten van het werk? „De bewoners van De Olijftak stonden vroeger midden in de samenleving, maar zijn nu afhankelijk. Ik vind het fijn om hen te verzorgen en iets voor hen te kunnen betekenen. Op een psychogeriatrische afdeling leer je van kleine dingen te genieten. Onlangs zat ik bij een vrouw die nog nauwelijks reageert, maar een helder moment had. Ze knikte toen ik voorstelde een psalm te zingen. Terwijl ik zong, vormde zij met haar mond de woorden. Na het zingen zei ze: „Mooi, hè?” Een andere bewoonster verwelkomde mij ’s morgens met een stralende blik en gaf me een zoen. Het is prachtig om zoiets mee te maken. Op De Olijftak verzorg ik mensen met dementie en word ik voortdurend geconfronteerd met de afbraak van lichaam en geest. Ik probeer ervoor te zorgen dat de bewoners het goed hebben. Het begeleiden van de soms verdrietige familieleden is ook een waardevolle kant van mijn werk. Het samenwerken binnen een team is een belangrijk element in de zorg. Ik geniet erg van de omgang met collega’s.”

Wat maakt het werk soms zwaar? „Gemiddeld overlijdt er maandelijks één bewoner van De Olijftak. Dat confronteert me met de eindigheid van het leven. Ook de hoge werkdruk en de onregelmatige werktijden maken mijn baan soms pittig. Verder went de fysieke agressie van bewoners nooit.”

Toekomst: „Ik ben aangenomen in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Zwijndrecht en kan er de opleiding tot verpleeg­kundige doen. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van Salem. Dé reden voor deze verandering is dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging.”

Dit is het slot van een serie interviews met zorg- en welzijns­werkers in de eerste landelijke Week van Zorg en Welzijn.