Instelling? Eleos, gereformeerde instelling voor geestelijke gezondheidszorg, regio Noordoost-Nederland, locatie Zwolle.

Functie? „Ik ben afdelings­psychiater op de afdeling ambulante zorg voor volwassenen. Daar ben ik verantwoordelijk voor de inhoudelijke kant van de psychiatrische zorg.”

Sinds? „In 2007 ben ik bij Eleos begonnen. Ik was in het verleden twee jaar tropenarts op het zendingsveld van de Free Presbyterian Church van Schotland in Kenia, die wordt ondersteund door de Mbuma Zending. Toen ik terugkwam, ben ik bij ggz-instelling Dimence in Zwolle –bij dr. Gerrit Glas– de opleiding voor psychiater gaan volgen. Aansluitend ben ik bij Eleos aan de slag gegaan. Daarnaast werk ik één dag per week als eerste geneeskundige bij Therapeutisch Centrum Flevoland in Emmeloord.”

Motivatie? „Ik vind de psychiatrie bijzonder interessant vanwege de verwevenheid van verschillende disciplines. Zo heb je te maken met de biologische en de psychologische kant van een ziektebeeld. Ook de invloed van geloofsvragen is duidelijk aanwezig. Als je depressief bent, bepaalt dat je hele denken, dus ook bijvoorbeeld hoe je naar een preek luistert. Dat maakt dit vak buitengewoon boeiend.”

Mooie kanten van het werk? „Ik heb te maken met mensen die moeilijk in het leven staan. Ze zijn bijvoorbeeld als gevolg van een trauma niet in staat relaties te onderhouden en in een baan te blijven functioneren, en glijden steeds verder af. Het bevredigt enorm als je ziet dat dit proces door therapie stagneert en de situatie van een patiënt stabieler wordt. Of als het licht weer gaat schijnen in de ogen van iemand die zwaar depressief en suïcidaal was.”

Wat maakt het werk soms zwaar? „Er zijn situaties die zo complex en uitzichtloos lijken dat je denkt: Wat is hier nog mogelijk? Het ernstigste is als iemand die onder behandeling is zich suïcideert. Dat is een last die iedereen die in de psychiatrie werkt moet leren dragen.

Je maakt als psychiater continu inschattingen: laat ik iemand opnemen of laat ik hem naar huis gaan? Dat is een moeilijke kant van het vak. Iets heel anders is dat ik vaak van patiënten hoor dat ze teleurgesteld zijn in het pastoraat. Dat vind ik schrijnend. Het is triest als mensen zich niet gehoord voelen in de christelijke gemeente.”

Toekomst? „Ik houd van mijn vak en hoop het nog lang te kunnen uitoefenen. De doordenking van vragen rond de integratie van geloof en hulpverlening boeit me bijzonder. Daarmee wil ik me blijven bezighouden. En verder wil ik vooral met beide benen tussen de patiënten blijven staan.”

Dit is het vierde deel van een serie met zorg- en welzijnswerkers in de eerste landelijke Week van Zorg en Welzijn.