Gebrekkig onderhoud is daar vaak debet aan. Het bezit van een boot is één ding, ervoor zorgen is iets heel anders. Dat kost bloed, zweet en tranen.

Dit armetierige scheepje in een Amsterdamse gracht heeft het lang uitgehouden, maar ging met de lente in zicht toch nog ten onder. Gretig hechten de laatste ijsresten van de winter zich aan de witte band die moet voorkomen dat olie uit het wrak zich over de gracht verspreidt.

Als de eigenaar er niet naar omkijkt, zal het wrak deze week verdwenen zijn, om tot schroot te vergaan. Daar zorgt het Amsterdamse bedrijf Waternet voor. Verschillende keren per maand publiceert het bedrijf lange lijsten van tientallen scheepjes in de grachten die op de nominatie staan gelicht te worden.

Ze zijn van een literaire schoonheid, die lijsten. De mondaine Capri, de zwoele Lola, het wereldwijze Das Bootje: ze staan allemaal op de lijst voor deze week. Ooit vertelden ze met z’n allen hetzelfde verhaal. Zelfs nu, nu de vernislaag er af is, fluistert het roest nog door. Wie goed luistert, hoort het. Het vertelt een verhaal van verlangen. Een verlangen om cool te zijn.