De paus maakt zijn nieuwe naam bekend, nadat hij in het conclaaf te kennen heeft gegeven dat hij zijn verkiezing aanvaardt. Tot paus Johannes II (533-535) koos de paus zijn doopnaam, maar Johannes heette Mercurius, de Romeinse god van de handel en bode van goden, en vond zo’n heidense naam kennelijk niet geschikt voor de leider van de christelijke kerk. Daarna kozen verreweg de meeste pausen een nieuwe naam, maar het kwam ook voor dat de paus voor zijn doopnaam koos. Zo liet de Nederlander Adriaan Floriszoon Boeyens zich Adrianus VI noemen.

De meest gekozen naam onder de ruim 260 pausen is Johannes geweest. Johannes XXIII, die de kerk bestuurde van oktober 1958 tot juli 1963, was echter niet de 23e met die naam, maar de 21e. Paus Johannes X heeft nooit bestaan en paus Johannes XVI was een niet door het Vaticaan erkende tegenpaus. Na Johannes werd Gregorius het meest gekozen. Zestien pausen noemden zich zo, de laatste bestuurde de kerk van begin 1831 tot midden 1846. Ook Clemens (14 keer), Innocentius (13 keer), Leo (ook 13 keer) en Pius (12 keer) waren populaire namen.

Er zijn echter ook vele namen die maar één keer zijn gekozen. Zo werd de kerk verrijkt met pausen die zich Linus (de tweede paus), Telesphorus, Eleutherus, Euthychianus en Gajus noemden. De laatste eenling was paus Lando (913-914).