Gezinnen en families -of ze nu kerkelijk zijn of niet- vinden de zondag speciaal omdat dit bij uitstek de dag is om bij elkaar te zijn en dingen samen te doen.

Werknemers die op zondag aan de slag moeten, vinden de eerste dag van de week bijzonder al is het maar vanwege de extra toeslag die ze met hun zondagsarbeid binnen kunnen halen.

Vanuit het bedrijfsleven is er een toenemende druk om op zondag gewoon door te werken. Enerzijds heeft dat te maken met de actuele economische situatie die bepaald niet rooskleurig is. Om zoveel mogelijk rendement uit het bedrijf te halen, is het voor hen verkieslijk om zeven dagen per week open te zijn.

Anderzijds is dat ook een gevolg van de ontkerstening waardoor het besef wegebt dat de zondag een bijzonder karakter heeft waar de kerkelijke eredienst centraal moet staan.

Tegen de tendens om de zondag als een gewone dag te zien, is -gelukkig- nog steeds verzet. Orthodox-christelijke organisaties in binnen- en buitenland blijven protesteren tegen de ontheiliging van de zondag. Veelal is dat ploegen op rotsen, Zelden hebben zij resultaat. Hoon is vaker hun deel. En toch doen zij dit werk in getrouwheid. Dat verdient respect.

Maar ook buiten de orthodox-protestantse kringen leven bezwaren tegen de aantasting van de zondagsrust. Zo maken vakorganisaties bezwaar tegen verdere verruiming van de regels voor zondagsarbeid. Zij zijn ervan overtuigd dat er één dag in de week moet zijn dat het ganse raderwerk van industrie en handel stil moet staan. Omdat het nodig is dat de gehele maatschappij even op adem komt.

Morgen wordt in verschillende landen actie gevoerd in het kader van de Europese Dag van de arbeidsvrije zondag. Het initiatief daartoe is genomen door European Sunday Alliance (ESA), een seculiere koepel die zich inspant om de zondag speciaal te houden.

Reformatorische christenen zullen hun wenkbrauwen fronsen als zij kennis nemen van de vormen waarin de acties in diverse landen worden gevoerd. Protestmarsen op zondag passen, begrijpelijk, niet in hun eigen patroon. De wekelijkse rustdag is immers eerst en vooral bedoeld om “naarstig” tot de gemeente Gods te komen om daar Gods Woord te horen en sacramenten te gebruiken. (Zondag 38 van de Heidelbergse Catechismus) Met spandoeken door de straten lopen, past daar niet in. Dat is mogelijk de reden dat het werk van de ESA vooral steun krijgt vanuit rooms-katholieke kringen en in mindere mate uit sociaal-democratische.

Toch doen orthodox-christelijke verenigingen die zich inpannen voor de zondagsrust er goed aan waar mogelijk samen te werken met organisaties als de ESA. Zelfs als men moet constateren dat het de ESA meer gaat om zondagsrust dan om zondagsheiliging. Het eerste is nodig om het tweede te realiseren. En wie als christen in onze moderne samenleving op terrein van ethiek en levensstijl nog iets wil bereiken zal allianties moeten sluiten.