Veteraan in Bronbeek: Ik praat zo weinig mogelijk over Koreamissie
Met een bijna weemoedige blik wijst hij naar een rank zeilschip op de foto aan de wand in zijn kamer. „Ik was dol op die boot, de mooiste die ik heb gehad”, zegt W. Kramer (78). Na zijn diensttijd runde hij een watersportbedrijf. De inhoud van zijn boekenkast laat zien dat hij de interesse in het maritieme nog steeds niet heeft verloren. Intussen woont de Koreaveteraan zo’n vijf jaar in Bronbeek.
Zijn hand gaat naar de kast. Vijf herinneringsmedailles komen tevoorschijn. „Op 16-jarige leeftijd werd ik stoker bij de marine. We gingen met het fregat Hr. Ms. Dubois naar Korea. Ik heb veel patrouilles gevaren, maar verder nauwelijks iets gedaan of beleefd”, zegt Kramer.
In 1957, zes jaar na zijn aantreden bij de marine, kreeg Kramer een zwaar ongeval tussen Den Helder en Haarlem. Hij lag tien maanden in het ziekenhuis en moest daarna 23 maanden revalideren in Doorn. „Mijn linkerbeen wilde niet goed meer mee. In 1960 werd ik voor 70 procent afgekeurd voor werk binnen de krijgsmacht.”
In 1962 ging Kramer aan de slag als monteur bij importeur Stihl, verhuisde naar Zeeland, verkaste naar Groningen en keerde weer naar Zeeland terug. „Ik begon een watersportbedrijf in Vlissingen. In 1991 heb ik mijn zaak verkocht, ben naar Frankrijk vertrokken en later naar Zeeuws-Vlaanderen teruggekeerd.”
Kramers oog viel op een advertentie van Bronbeek in het veteranenblad Checkpoint. „Ik zocht andere woonruimte en meldde me bij Bronbeek aan. Het leek me wel wat. Een paar maanden later kon ik er al terecht.”
De Koreaveteraan woont er naar zijn zin. „Kijk, het is overal wat. Met de een kun je beter opschieten dan met de ander. Het is hier prima toeven. Wat ik wel jammer vind, is dat ik zo veel gereedschap de deur uit heb moeten doen toen ik naar hier verkaste. Met pijn in mijn hart heb ik er afstand van gedaan.”
Kramer praat zo weinig mogelijk met andere bewoners van Bronbeek over de missie naar Korea. „Ik houd er niet van om in herhaling te vallen. Er zitten hier mannen die elke dag hetzelfde sterke verhaal vertellen. Daar wil ik de mensheid voor behoeden.”
De oud-marineman, in bezit van auto en rijbewijs, gaat er nog geregeld opuit. „In Noordwijk woont een vriendin. Daarnaast heb ik een caravan en een vouwwagen waarmee ik graag Europa intrek voor een vakantie.” Met een grijns: „Deze man draait 20.000 kilometertjes per jaar, hoor.”
Contacten met kameraden van destijds heeft Kramer zelden. „Ooit werd ik in Zeeland aangehouden door de marechaussee omdat mijn bestelbus niet de goede nummerplaten droeg. De agent zei dat z’n vader ook Koreaveteraan was. Hij bleek destijds een directe collega van me te zijn geweest op de Dubois.”
Dit is het eerste deel in een serie gesprekken met bewoners van militair tehuis Bronbeek.
