Sargentini’s rol werd haar zowel kwalijk genomen als stoer bevonden, zegt ze zelf. „Maar het heeft niets met mijn besluit te maken. Ik moest ruimte maken voor mijzelf.” Meer wil ze er niet over kwijt.

Sargentini maakte deel uit van de partijtop van GroenLinks, die eerst openlijk steun uitte aan het adres van Sap, maar niet veel later deze steun weer introk. Sap zag zich uiteindelijk genoodzaakt op te stappen.

De 38-jarige politica stort zich nu vol op haar werk als Europarlementariër en zet zich in voor onder meer eerlijke handel, mensenrechten en migratie. Onderwerpen die Nederland momenteel niet echt uit de slaap houden, maar zij ligt er wel van wakker. „De wereld wordt er echt niet veiliger op als je alleen kijkt naar dat wat dichtbij, in Nederland of Europa, gebeurt.” Een politicus kan dus niet anders dan verder kijken, meent Sargentini.

En dus reist ze af naar vluchtelingenkampen in Jordanië en bezocht ze vorig jaar Egypte. Het is niet alleen de menselijke plicht van Europa om deze landen te helpen zich te ontplooien, stelt de politica. Het is ook in het belang van Europa zelf. Europese bedrijven kunnen gaan profiteren van de opgang van een land als Eygpte, meent Sargentini. Bovendien zullen er minder migranten de veelal gevaarlijke reis naar Europa maken, als Europa helpt de levensstandaard te verbeteren. „Er zijn geen hongersnoden in een democratie. ”

Een politicus mag best ethisch zijn. Daar is ze heel stellig over. „Ik ben geen politicus omdat iets in de mode is. Verder kijken dan het nu, dat is de taak van de politiek.” Haar inzet voor mensenrechten, persvrijheid, beter democratische bestuur en verantwoord te ondernemen past allemaal in dat straatje. „We mogen best van onze multinationals verwachten dat ze zich ook elders in de wereld gedragen zoals ze in Europa doen.”

Wat Sargentini gaat doen na deze termijn - in mei 2014 zijn er weer Europese verkiezingen - weet ze nog niet. „Daar hoef ik nu ook nog niets over te vinden. Ik weet het ook echt nog niet. Nog maar eens goed over nadenken.”