Ds. K. van den Broeke vertelde gisteren, tijdens haar eerste toespraak als voorzitter van de synode, iets over haar achtergrond. En hoewel het niet met zoveel woorden gezegd werd, moge duidelijk zijn dat haar persoonlijke geschiedenis diametraal staat op dat wat in onze geseculariseerde maatschappij de norm lijkt te zijn.

Karin van den Broeke werd gedoopt, maar kwam met haar ouders amper nog in de kerk. Via oma hoorde ze van de Heere Jezus, via een vriendinnetje kwam ze op de zondagsschool terecht, via vrienden op catechisatie en uiteindelijk vond ze in de kerk een beter antwoord op haar vragen naar waarheid en recht dan in haar rechtenstudie. Ze besloot dan ook de rechtenstudie op te geven en theologie te gaan studeren. Nu is ze de voorvrouw van de grootste protestantse kerk in Nederland.

Ds. Van den Broeke kreeg catechisatie van de bekende ds. C. A. ter Linden, die destijds predikant was in Oegstgeest. In de brede Protestantse Kerk in Nederland bevindt ze zich in de linkerflank van de middenorthodoxie, om het nog iets preciezer aan te duiden.

Feit blijft dat deze biografie in een maatschappij waarin steeds sterker wordende krachten en machten zich tegen de invloed van het christendom op het publieke leven richten, haaks staat op dat wat normaal lijkt te worden. Vrienden kunnen je dus blijkbaar ook terúgbrengen naar de kerk. En het kan blijkbaar ook in onze tijd 
zo zijn dat je antwoorden op levensvragen niet vindt in de collegzaal 
waar recht recht is, maar in de kerk, waar God genade voor recht laat gelden.

Dit alles laat onverlet dat de voorzitter van de Gereformeerde Bond, ds. A. J. Mensink, in een reactie op de verkiezing van deze vrouwelijke preses terecht stelt dat de Heilige Schrift op een ándere wijze spreekt over het regeerambt van vrouwen in de kerk. De vrouw in het ambt is een mijlpaal die nooit bereikt had mogen worden. Het is zaak om deze mening staande te houden.

In het bredere kerkelijke verband zal deze verkiezing overigens ook consequenties hebben. De Protestantse Kerk heeft de komende jaren een vrouw als preses en als vicepreses. Enige tijd geleden uitte de scriba van de PKN, dr. A. J. Plaisier, in deze krant zijn wens om te komen tot een nauwere samenwerking met de kleinere gereformeerde kerkverbanden. Een van de geschilpunten met deze kerken is de visie op de vrouw in het ambt. Is het verstandig van deze kerk, ervan uitgaande dat haar streven serieus is, dat ze nu een vrouw als voorzitter heeft gekozen? Het zal het vertrouwen in de grootste protestantse kerk van Nederland bij de kleinere gereformeerde kerkverbanden in ieder geval niet versterken. In kerktaal gezegd: deze verkiezing betekent zeker geen impuls voor de kleine gereformeerde oecumene in ons land.