Promovendus Erlangga Yusuf onderzocht hoe artrose, in het bijzonder die aan de handen, ontstond. „Bij artrose aan de knie en heup drukken er veel kilo’s op de gewrichten, vooral bij mensen die te zwaar zijn. Tijdens het lopen vangen die lichaamsdelen namelijk klappen op van 6 tot 7 keer het lichaamsgewicht. Dat zorgt logischerwijze voor slijtage. Maar hoe kan het dan dat sommige mensen artrose aan hun handen hebben? We lopen toch niet op onze handen?” vroeg hij zich af.

Hij ontdekte dat artrose aan de handen komt door een gebrek aan zogeheten adiponectine, een stofje dat ontstaat uit vetweefsel en beschermt tegen slijtage. Het komt via de bloedbaan in de gewrichten terecht, remt de afbraak van kraakbeen en stimuleert juist de vorming ervan. Yusuf: „Bij dikke mensen maakt het lichaam daar eerst heel veel van aan, maar na een tijdje niet meer. Daardoor ontstaat artrose en verergert het sneller.” Hoe minder adiponectine mensen hebben, hoe erger hun artrose zes jaar later is.

Bij artrose aan de handen is het stofje overduidelijk de boosdoener. „Maar bij knie- en heupslijtage spelen de kilo’s nog steeds de belangrijkste rol”, concludeert Yusuf. Desondanks zou het beïnvloeden van de hoeveelheid adiponectine een goede behandeling van artrose kunnen zijn.