Veel christenen hebben er nooit gewoond in het noorden van Mali. Nergens in het land overigens: christenen maken er niet meer dan 1 procent van de bevolking uit. Maar hoe verder naar het noorden, hoe minder er altijd al waren.

Toch bestonden er in noordelijke steden als Timboektoe en Gao christelijke gemeentes, met in totaal zo’n 250 leden. Toen de islamisten vorig jaar april in het noorden van het land hun opmars maakten, voelden ze zich echter genoodzaakt te vluchten. Ze kwamen vrijwel allemaal in Bamako terecht, de hoofdstad van Mali.

Volgens de Nederlandse hulpverlener Carina Saarloos wonen er geen christenen meer in het noorden van Mali. Ze werkt voor de Cama Zending in Bamako onder gevangenen en prostituees, maar heeft ook wekelijks contact met gevluchte christenen uit het noorden. „De meest noordelijke christenen wonen nu in het midden van het land, in plaatsen als Mopti en Sévaré”, zegt ze telefonisch vanuit Bamako.

De meeste gevluchte christenen hebben inmiddels huis­vesting gevonden in Bamako, maar twee kleine groepen leven nog in opvangkampen. Daar gaat Saarloos iedere maandagmiddag langs om hen te helpen voorzien in hun basisbehoeften. De hulpverlener trof hen maandag aan in een mengeling van blijdschap en angst. „Ze juichen de Franse interventie toe, maar zijn tegelijkertijd ook bezorgd om hun islamitische vrienden en kennissen die in het noorden wonen”, zegt ze.

De gemengde gevoelens hebben voor sommige vrouwen die Saarloos bezoekt ook te maken met het beroep van hun man: soldaat in het regeringsleger. „De echtgenoot van een van de vrouwen belandde afgelopen weekeinde al in de vuurlinies.”

De interventie brengt intussen zeker niet alleen de handen van de christenen in Mali op elkaar, aldus Saarloos. „De meeste moslims moeten al net zo weinig van de extremistische rebellen hebben. Ze willen gewoon in vrede leven. In het noorden ondervonden de christenen tot de opmars van de islamisten dan ook nauwelijks hinder van de moslimbevolking. Ze werden er in de regel als kleine minderheid gerespecteerd.”

Op de overheidsgebouwen van Bamako hangt naast de Malinese vlag momenteel ook de Franse, zegt Saarloos. „Er zullen hier ook best mensen zijn die op de hand van de islamisten zijn, maar die roeren zich niet publiekelijk. Demonstraties tegen de interventie zijn verboden, als onderdeel van de noodtoestand die in Bamako is uitgeroepen.”

De Nederlandse proeft in Bamako een gelaten houding onder de bevolking. „Ze vinden dat het nu maar van een strijd moet komen. De opmars van de islamisten van vorige week richting het zuiden joeg veel mensen angst aan. De strijd grijpt hen echter wel aan. Zondag in de kerk werd er zeer vurig en emotioneel voor het land ge­beden. Het is hier in de kerk de gewoonte dat iedereen hardop tegelijkertijd bidt.”

Het leven in de stad van zo’n 
3 miljoen inwoners gaat intussen overigens gewoon door. „Het is hier rustig en kalm”, zegt Saarloos. „Er is bovendien nog geen tekort aan voedsel en stroom.” Of dat zo blijft, is echter de vraag. De grens met Algerije is al gesloten. Daarnaast zijn veel wegen in Mali afgesloten, omdat die gebruikt worden voor militaire transporten.

De Nederlandse ambassade houdt intussen nauw contact met de Nederlanders in het land. „De ambassade adviseert ons voldoende voedsel in huis te hebben en de auto afgetankt voor de deur te hebben staan, zodat we snel weg kunnen indien noodzakelijk. Dat is 
natuurlijk een luxe die de 
meeste gewone Malinezen zich hier niet kunnen veroorloven. Voor hen is het afwachten geblazen.”