Dat maakten Britse astronomen gisteren bekend in het wetenschapsblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

„Het is moeilijk om de omvang van deze groep te bevatten: zelfs licht zou vier miljard jaar nodig hebben om van het ene naar het andere kant te reizen. We kunnen echter met zekerheid stellen dat dit de grootste structuur is die astronomen ooit in het heelal hebben waargenomen. Dat is opwindend, zeker omdat het ingaat tegen de kennis die we meenden te hebben van het universum”, aldus hoofdauteur Roger Clowes van de universiteit van Central Lancashire.

Aanvankelijk hielden de wetenschappers het niet voor mogelijk dat een sterrenstelsel groter dan 1,2 miljard lichtjaar zou kunnen zijn. De structuur die tot voor kort als grootste werd aangemerkt was de Sloan Great Wall, een ‘muur’ van sterrenstelsels van ruim 1 miljard lichtjaar groot die in 2003 werd ontdekt. Dit cluster blijkt echter ruim drie keer zo groot.

Veel objecten in het sterrenstelsel zijn zogeheten quasars die zo helder zijn dat astronomen ze goed konden waarnemen. Een quasar is volgens astronomen een compact gebied rond een zwart gat in het centrum van een sterrenstelsel. Het produceert voortdurend helder licht en radiogolven.

Clowes en zijn onderzoeksteam gaan onverdroten door met zoeken. Ze hopen nog meer van dergelijke extreem grote stelsels aan te treffen.

De grootst bekende structuren tot nog toe waren superclusters van duizenden sterrenstelsels. De grootste werd ontdekt in 2003: de Sloan Great Wall, een ‘muur’ van sterrenstelsels van ruim 1 miljard lichtjaar groot.

Deze week werd ook bekend dat het balkspiraalstelsel met de naam NGC 6872 de grootste in zijn soort is. Een internationaal team van sterrenkundigen had ontdekt dat het stelsel een doorsnede heeft van ruim 522.000 lichtjaren. Daarmee is het meer dan vijf keer groter is dan onze Melkweg, meldde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.