In de dagen erna blijft het onrustig terwijl de ontploffingen doorgaan. Het gerucht gaat dat het feestweek is in bedoelde wijk en dat er vuurwerk wordt afgeschoten. Maar waar komt dan het geluid van het zware geschut vandaan? Bij vuurwerk denk ik aan rotjes maar dit zijn heel andere geluiden.

Half november. Weer is het avondenlang onrustig. Er lijkt van alle kanten geschoten te worden. Hier in dit vreedzame land en dan urenlange vuurgevechten? Toch blijven de explosies doorgaan. Er broeit zeker iets. Zou er een gewapend treffen in de lucht hangen? De dreiging is tastbaar. En opnieuw dient zich de klemmende vraag aan: wie heeft het op wie gemunt? Wordt ons historische stadje door een onzichtbare vijand belegerd? Of doen er zich gevechten voor tussen militante milities?

Eind november. Het is nog vroeg in de ochtend als twee daverende klappen de ochtendstilte verscheuren. Het geweld komt nu wel heel dichtbij. Onverschrokken werp ik een blik naar buiten. Een horde fietsers is zo te zien ijlings van de plaats van de inslag weggevlucht. Ik herken ze. Het zijn leerlingen van een rechtzinnige scholengemeenschap die naar een stad verderop vertrekken. Zouden ze de aanslag allen hebben overleefd? Groot moet de ontreddering zijn. Dan slaat de twijfel toe. Door het geopende raam hoor ik gejoel en gelach. Zouden de scholieren een vijandige groepering in een hinderlaag hebben willen lokken en zich al bij voorbaat verheugen op het verrassingseffect? Als het licht is geworden, blijkt er schade te zijn aangericht aan straatmeubilair.

Zondag 23 december. De sfeer is nu wel erg grimmig. Het gedreun is niet van de lucht. De gevechten laaien kennelijk op maar nergens is er betrouwbare informatie te krijgen. Websites van lokale nieuwsmedia zwijgen in alle talen. Zou het plaatselijk bestuur censuur hebben ingesteld nu de spanningen toenemen? Er mag natuurlijk geen paniek onder de bevolking uitbreken. Het gemeentebestuur lijkt in de opzet te slagen. Het leven komt de volgende dag al vroeg op gang. In de supermarkten is het drukker dan ooit. Iedereen is in de weer met het aanleggen van een voorraad proviand voor de feestdagen. De bevolking laat zich door de schermutselingen niet weerhouden om stevig in te slaan.

Gelukkig blijft het de dagen erna opmerkelijk rustig. Er zal wel een kerstbestand zijn gesloten. We kunnen even op adem komen.

Maandag 31 december. Het geratel van geweervuur en zware explosies wisselen elkaar nu onophoudelijk af. De slag om de oude binnenstad lijkt ophanden. Niet eerder werden er zulke zware explosieven gebruikt. Wel blijven de krachtsverhoudingen onduidelijk. De echo’s van kanongebulder komen van alle kanten. Ook in de omliggende dorpen wordt het onrustiger. De lucht is zwanger van zware explosies. De informatievoorziening ligt nu volledig stil. Is het een teken dat de strijd elk moment in volle hevigheid zal losbarsten? Voor gewone burgers wordt het met het uur gevaarlijker om de straat op te gaan. Ik probeer fietsend via een buitenroute de hinderlagen te ontwijken maar sta plotseling oog in oog met een eenheid jonge gardisten die vermomd zijn in burgerkleding. In een weiland hebben ze een provisorische lanceerinrichting opgebouwd met behulp van melkbussen. Als ze de lonten hebben aangestoken, vliegen ronde projectielen in de richting van een belendende woonwijk. Bij het afschieten trillen de ruiten van aangrenzende huizen. Gelukkig zien ze mij niet aan voor een vijandelijke indringer en mag ik ongehinderd mijn reis vervolgen. Jongeren noch ouderen zijn veilig. De sterke arm laat het voor de zoveelste keer afweten. Is het wellicht te riskant om uit te rukken? Tegen de avond is het geen moment meer stil. In de verte klinkt nu het alarmerend geloei van sirenes. Ambulances, zo te horen. Het is te hopen dat de hulpverleners gewapende geleide hebben voor het geval muitende facties zich tegen hen keren.

Oudejaarsnacht. De sfeer is ronduit angstaanjagend als het middernachtelijk uur aanbreekt. Een waar inferno ontketent zich. Het geweld is ongeremd. De stad lijkt volledig in de greep te zijn van gewapende bendes. Ondanks de gestage regen komt het geratel van alle kanten dichterbij. Lichtspoormunitie zet de omgeving in lichterlaaie. Een halfuur lang is de herrie oorverdovend. Dan is er kennelijk een doorbraak bereikt. Alom heerst grote vrolijkheid. In de huizen is er feest. Nu geen geknal van munitie maar van ontkurkte flessen. Langzaam maar zeker keert de rustig terug. Tegen het ochtendgloren is het stil. Een veegwagen van de gemeente ruimt de resten van het afgestoken vuurwerk op. We hebben het voorlopig weer gehad. Pas over een maand of tien zal het ”oorlogje spelen voor jong en oud” weer oplaaien.