Waarnemers zagen de toespraak vooraf als een van de belangrijkste die Blair tot nu toe heeft gehouden. De populariteit van de Britse regeringsleider is sinds de val van het regime van Saddam Hussein tot een dieptepunt gedaald. Volgens een opiniepeiling van de Daily Telegraph is 74 procent van de kiezers teleurgesteld in de regering.

Blair riep de partijleden die door de deelname aan die oorlog „teleurgesteld, verwond en boos” zijn, ertoe op zich in te leven in zijn positie. „Ik vraag maar één ding: Val mijn beslissing aan, maar begrijp in ieder geval waaróm ik het heb gedaan en waaróm ik het weer zal doen.”

Blair ging niet in op de kwestie van de massavernietigingswapens waarnaar in Irak nog steeds tevergeefs wordt gezocht. Bijna 60 procent van de Britten denkt dat de regering de dreiging ervan heeft overtrokken. In zijn rede benadrukte Blair vooral de bruutheid van het verdreven regime en het gevaar van het terrorisme.

Oud-minister van Buitenlandse Zaken Robin Cook, opgestapt vanwege de Irak-crisis, zei dat het nog steeds mogelijk is om partijleden te vinden die de beslissing om Irak aan te vallen willen verdedigen. „Maar het is zeer moeilijk om iemand te vinden in de fractie die niet erkent dat het een politieke ramp van de hoogste orde is voor de partij en de regering”, aldus Cook.

Volgens Blair bestaan de grootste bedreigingen van de 21e eeuw niet uit conventionele oorlogen maar uit „chaos en fanatisme die de rede verslaan.” Groot-Brittannië moet die dreiging aanpakken, niet omdat de Britten „de Amerikaanse poedel” zijn, maar omdat het Groot-Brittannië veiliger maakt, aldus Blair. Hij benadrukte dat het in de strijd tegen het terrorisme noodzakelijk is dat Europa en Amerika zich verenigen.

De regeringsleider noemde het verder „waanzin” als Groot-Brittannië niet deel zou nemen aan de euro. Veel Britten zijn angstig voor de eenheidsmunt en de toenemende invloed van Brussel. Volgens Blair moeten de Britten er echter niet bang voor zijn dat Groot-Brittannië wordt opgeslokt in een „federale nachtmerrie”, maar dat het land wegzakt naar de marge van Europa.

De strijdlustig ogende Labour-voorman ging in zijn toespraak vooral in op binnenlandse politiek. Zo begon hij zijn toespraak met een opsomming van de zaken die zijn regering in zeseneenhalf jaar heeft bereikt. Door het beleid hebben sinds 1997 2 miljoen mensen een baan gevonden, daalde de inflatie en de werkloosheid en stegen de schoolresultaten, zo betoogde Blair. Blair zei verder dat hij zijn plannen doordrukt om de openbare diensten radicaal te hervormen.

De premier zei niet verrast te zijn door de dalende populariteit van zijn regering. „Regeren is zwaar. Bevredigend, maar zwaar.” Veelvuldig onderbroken door applaus hield hij de partijleden echter voor dat Labour nog nooit zo lang heeft geregeerd en nu het uitzicht heeft op een historische derde termijn. „Het is een grote uitdaging, maar we kunnen het aan, dus laten we het doen”, aldus Blair.

Commentatoren merkten na afloop fijntjes op dat de minutenlange staande ovatie aan het einde van de toespraak langer duurde dan die waarop minister van Financiën Gordon Brown de dag ervoor werd getrakteerd. In een gloedvolle betoog uitte Brown toen geen kritiek op Blair, maar liet hij de Labour-aanhang volgens waarnemers wel zien dat hij een alternatief is voor de huidige premier.