Sms maakt het leven makkelijk. Een berichtje sturen is vaak handiger dan helemaal een telefoontje plegen en in elk geval veel minder opdringerig. Keerzijden heeft het ook: verkeringen worden uitgemaakt met een sms’je. Daar komt bij dat bedrijven handig gebruikmaken van de laagdrempeligheid van de sms. Veel sms’ers krijgen een duur abonnement aangesmeerd na ertoe verleid te zijn een simpel berichtje te verzenden. En het is mogelijk een lening af te sluiten door een sms’je te sturen; na tien minuten staat het bedrag op je rekening.

Een twintigjarig jubileum is een felicitatie waard. Bij dezen dus: van harte. Alhoewel, veel reden om geluk te wensen heb ik niet. Toen ik zo’n twaalf jaar geleden begon te sms’en betaalde ik twee kwartjes per bericht. (Voor de jongste generatie: voor de euro betaalde de Nederlander met guldens; twee kwartjes is 50 guldencent, ongeveer 23 eurocent.)

Dat is best veel geld voor maximaal 140 bytes groot. Mijn vriendin –dat was haar titel toen– en ik hadden destijds de gewoonte elkaar dagelijks in elk geval welterusten te wensen. Gezien de duur van de relatie heeft me dat honderden en nog eens honderden guldens gekost. Uiteraard had ik dat ervoor over. Maar nu ik lees dat de kostprijs van een berichtje maar een enkele cent is, begint het toch wat te kriebelen. Vooral de telecomprovider plukte de vruchten van het massale ge-sms. Gefeliciteerd daarmee.

Die providers hebben de sms niet meer als grote melkkoe, nu veel sms’ers zijn overgestapt op andere vormen van berichtjes sturen: WhatsApp en Ping. De omzet loopt dan ook flink terug. Daar komt bij dat ze het risico lopen ook steeds minder te verdienen aan bellende klanten. Telefoneren via de provider ondervindt namelijk concurrentie van bellen via het internet.

Gelukkig hebben we de KPN’s en Vodafones van deze wereld flink gesponsord met sms-gelden. Ze kunnen nog wel even vooruit. Graag gedaan.

Reageren? Mail naar gijsbert@refdag.nl.