Het plan pakt het probleem van banken die „too big to fail” aan - grote internationale banken die ‘te groot zijn om om te vallen’. Het belangrijkste doel is om de risico’s neer te leggen bij aandeelhouders en schuldhouders. Zij worden gedwongen om verliezen te accepteren en op te draaien voor schulden. In de voorgaande financiële crisis waren het vaak de overheden en via hen de belastingbetalers die voor de verliezen van de banken opdraaiden.

Daarnaast kan volgens het plan ook het topmanagement makkelijker worden ontslagen en verantwoordelijk worden gehouden voor de prestaties van de betreffende bank.

Verder is de bedoeling dat de schade aan de bredere economie zoveel mogelijk wordt beperkt. De belangrijkste activiteiten van een aangetaste financiële instelling worden voortgezet. De gezonde delen van de bank worden overgeheveld naar nieuwe of andere instellingen en blijven functioneren.

Daarnaast wordt getracht om de gezonde activiteiten van een aangetaste bank in het buitenland voort te zetten, waardoor er minder kans is op het verspreiden van de problemen over de grenzen heen.

De maatregelen moeten door de financiële toezichthouders aan de getroffen bank worden opgelegd, zo schrijven FDIC en Bank of England. „De plannen leggen de focus op een top-down strategie, waarbij een autoriteit zijn macht aan de top van de financiële groep oplegt”.

De blauwdruk die maandag naar buiten is gebracht, geldt voor de grote Amerikaanse en Britse systeembanken. Het zou ook worden opgelegd aan 16 systeembanken in andere landen. Daar zou ING mogelijk ook onder vallen.