Het is 18 december 1980. De Tweede Kamer neemt met één stem meerderheid de Wet afbreking zwangerschap aan. Abortus wordt legaal voor vrouwen tot de 24e week van de zwangerschap.

Stichting Schreeuw om Leven organiseert elk jaar rond 18 december –onder de immer bezielende leiding van Bert Dorenbos– een stille tocht, een Mars voor het Leven. Tientallen, honderden mensen verzamelen zich om 13.00 uur voor het gebouw van de Tweede Kamer.

Een kennismaking met twee deelnemers van de twintigste tocht: Maarten Baan (25) uit Wijngaarden, woonbegeleider bij Siloah in Capelle aan den IJssel, en Corine Pronk-van Middelkoop (40) uit Veenendaal, moeder en leerkracht op de Calvijnschool in Veenendaal en de Detmarschool in Ede.

Waarom loopt u mee?

Baan: „Ik loop vóór het leven, het ongeboren leven. Jaarlijks worden er zo’n 33.000 kinderen vermoord. Wij willen de miljoen kinderen herdenken die sinds de invoering van de Abortuswet zijn vermoord.”

Pronk: „Ik denk dat het goed is om een signaal te geven. We zijn zó druk om op Mars een kleinste spoortje van leven te ontdekken, maar voor een compleet leven in de moederschoot hebben ze geen oog.

Een mens heeft het recht niet om over Gods schepsel te beslissen. God heeft ook het ongeboren leven geschapen en wil het laten leven tot Zijn eer. Schreeuw om Leven komt op voor het ongeboren leven, omdat dit het zelf nog niet kan.”

Voor de hoeveelste keer loopt u mee?

Baan: „Derde keer.”

Pronk: „Dit is m’n eerste keer.”

Denkt u dat zo’n mars zin heeft?

Pronk: „Zeker. Allereerst voor mezelf. En voor mijn kinderen. Je hoort over abortus, je praat erover, je legt het aan de Heere voor in het gebed, maar je wordt vaak zo snel weer door alle beslommeringen in beslag genomen. Goed om er weer eens nadrukkelijk bij stil te staan.”

Baan: „Ja. Het is goed om voor je standpunt uit te komen en mensen bewust te maken. Je ziet mensen langs de kant van de weg soms raar opkijken. Het doet iets met hen. We doen het echter niet voor de mensen, maar voor de Heere. Onze persoonlijke verantwoordelijkheid is het opkomen voor Zijn schepping.”

Sommigen hebben misschien wat aarzelingen bij een mars.

Pronk: „Dit is geen protesttocht, geen demonstratie, dat past ons niet. Dit is een stille tocht. Ik weet niet wat dáár op tegen is. Wie weet wat voor indruk het op omstanders maakt.”

Baan: „Mensen zijn misschien bang activistisch te worden. Als zij het in het gebed voor de Heere neerleggen, prima. Dat is het belangrijkste wat we kunnen doen. Tegelijk vroeg ds. Visscher uit Amersfoort zich pas af: Waar zijn de Nehemia’s? De profeet was actief in het gebed, maar sloeg ook de hand aan de ploeg. In Nehemia 1 doet hij plaatsvervangend schuldbelijdenis voor het volk. In hoofdstuk 2 gaat hij aan de slag. Nehemia is mijn voorbeeld.”

Christenen lijken soms vooral lui achterover te leunen.

Baan: „We zijn zo’n tocht niet zo gewend in reformatorisch Nederland. Dat hoeft echter geen reden te zijn om niet mee te lopen. We kunnen in onze kerkbank blijven zitten, het is echter ook onze taak te laten zien waar christenen voor staan.”

Pronk: „We hebben het allemaal zo goed. We laten het onderwerp soms ook wel erg gemakkelijk over aan christenpolitici. In het nieuwe regeerakkoord wordt bijvoorbeeld de zondagsrust ernstig aangetast. We schrikken op, maar slapen zomaar weer in. Er is ook zo veel. Bovendien kan niet iedereen op dezelfde plek actief zijn. Tegelijk mogen we nooit vertrouwd raken met de abortuspraktijk. Het mag nooit wennen. Heel confronterend als dat wel zo is.”

Is dit geen achterhoedegevecht?

Baan: „Nee. Ik geloof in de almacht van God. Het vertrouwen dat de Heere de huidige praktijk kan veranderen, ontbreekt in onze kring een beetje. Het lijkt een verloren zaak. We moeten echter niet op de omstandigheden zien, maar op wat God kan doen.”

Pronk: „We mogen nooit genoegen nemen met iets wat tegen Gods geboden ingaat. Daarom kunnen we ons ook niet neerleggen bij de abortuspraktijk. Laat het vooral ook een gebedszaak zijn.”

SGP-leider Van der Staaij riep tijdens een vorige mars: „Pro love, pro life, voorwaarts mars.”

Baan: „Amen. Uit liefde voor het leven, vanuit dé Liefde, Christus.”

Pronk: „We moeten alert blijven. Niet alleen om het ongeboren kind dat geen stem heeft. Maar ook om de moeders die hierbij betrokken zijn.”