Mijn naam is Dimitrios, ik ben al heel lang politicus in Griekenland en ik schrijf u deze brief om u hartelijk te bedanken. Wat bent u toch genereus voor ons land. Wij kwamen hier handen tekort om alle cadeautjes uit te pakken. Het was ook groot nieuws dat u al zo vroeg kwam. Ruim voor 5 december kwam de stoomboot deze week aan.

Bovendien was het een grote verrassing om vast te stellen dat u geen Spaanse bisschop bent. Dat dacht iedereen hier, maar dat was eigenlijk heel raar. Spanje is bijna net zo arm als Griekenland en hoe kwam u dan toch aan al dat geld om iedereen te verrassen? Dat raadsel is nu opgelost. U woont niet in Madrid of in Barcelona maar in Brussel en u komt aan uw geld door iedere keer met de pet in de rijke lidstaten van de Europese Unie langs te gaan. Dat levert u vele miljarden op. Wat fijn dat ons daar nu weer zo veel van in de schoot wordt geworpen.

Uiteraard waren we heel erg benieuwd wat er dit jaar in de pakjes zou zitten. Wat schattig van u dat u in die hele grote doos die uit het ruim van de stoomboot kwam, tussen alle proppen allemaal nieuwe leningen had gestopt. We kregen het bijna niet bij elkaar opgeteld. Dansend rond de doos hebben we dit royale cadeau begroet. Met dat andere pakket waren we ook ontzettend blij. Wij zoeken en zoeken tussen alle papiersnippers en even dachten we nog dat u ons een poets had gebakken, maar nee hoor, het stond er echt op dat officiële EU-document: afschrijven op langlopende schulden. Tranen van ontroering rolden over onze wangen.

U mag gerust weten dat we heel erg over deze kwestie inzaten. We hebben er in het verleden misschien wel een potje van gemaakt. Het valt natuurlijk niet mee om iedere keer de kiezers met nieuwe beloften naar je toe te lokken. Je moet telkens weer wat nieuws verzinnen. Dus toen we op zeker moment toezegden dat alle ambtenaren met hun 56e met pensioen mochten, snapten we heel goed dat alleen u dit zou kunnen betalen. Fantastisch dat u nu zomaar een deel van onze schulden wilt overnemen. Daar zullen heel veel Europeanen heel zwaar voor moeten bloeden, maar ja, wij zijn de bakermat van de beschaving en dat mag wat kosten.

Wij Grieken zijn nu eenmaal een bijzonder volk, dat al van oude tijden anderen bij de neus nam. Denkt u maar even aan het paard van Troje. Toen wij lid mochten worden van de EU, hebben we veel aan dat paard gedacht hier. Wat een grap zeg, dat die truc na zo veel eeuwen nog steeds bleek te werken. Ik las dat de oppositie in sommige EU-landen, waaronder Nederland, moord en brand schreeuwde over de deal die deze week werd bereikt. Maar heeft u iemand gehoord toen wij in dat hedendaagse paard van Troje de Europese Gemeenschap werden binnen gerommeld? Kwestie van vette pech. Hadden ze toen maar beter moeten opletten.

Verder heb ik nog een dringend verzoek aan u. Wilt u eens uitzien naar een econoom met de naam Marc Faber? Hij geniet als commentator van de gezaghebbende tv-zenders CNBC en Bloomberg TV in financiële kringen grote bekendheid. Hij verklaart in interviews hele riskante dingen over ons. Dat zou nog tot hier aan toe zijn, maar iedereen gelooft hem. Dat komt omdat hij als een van de weinigen de beurskrach van 1987 voorspelde, net als de kredietcrisis van 2008.

Deze week zei hij dat hij een vertrek van Griekenland uit de eurozone zou toejuichen. Volgens hem zal er dan helemaal geen domino-effect optreden, zoals nu vaak wordt beweerd. Hij vermoedt dat ons land alleen om politieke redenen binnen de EU wordt gehouden, bijvoorbeeld om te voorkomen dat China of Rusland een militaire basis gaat bouwen in Griekenland. De leningen aan ons land zouden de situatie alleen maar erger maken. Je moet volgens hem geen goed geld achter slecht geld aan gooien. Naar zijn zeggen wordt het Europese volk gehersenspoeld door politici die niet goed bij hun hoofd zijn.

De heer Faber woont tegenwoordig in Thailand en daar komt u bij mijn weten niet, maar misschien kunt u hem ergens in Europa opwachten. U mag van mij die man onmiddellijk bij de kladden vatten en in de bekende zak stoppen om hem ergens in de kerkers van zo’n grote kantorenflat op te bergen. Zojuist had ik nog een grote reder aan de telefoon die zich ook al grote zorgen maakte om de uitlatingen van die meneer Faber. De reden is dat hij bang is om straks, als we van het Europese infuus zouden worden gehaald, belasting te moeten betalen. Dat scheelt die man zomaar enkele honderden miljoenen euro’s per jaar. Gelukkig weten we in u een geweldige medestander. U zult vast wel begrijpen dat dit niet kan en dat ons land gezellig mag blijven meedoen in Brussel. Ook volgend jaar rekenen we weer op u. Ik ben bang dat we dan december niet halen, maar komt u gerust binnen met uw knecht wanneer u maar wilt. We zullen zingen en springen want voorlopig zijn we o zo blij.

PS: Als u in Nederland bent, wilt u dan de premier, die al gekscherend Markos Ruttos is genoemd, persoonlijk namens het Griekse volk bedanken? Tijdens de verkiezingscampagne beloofde hij weliswaar dat er geen cent extra meer naar ons zou gaan, maar dat is hij gelukkig snel vergeten. Hij zou het hier uitstekend doen!