Lees ook ons liveblog

Een confrontatie tussen Israël en Hamas kon eigenlijk niet uitblijven. Sinds de Gazaoorlog van 2008-2009 hebben Palestijnse terreurgroepen hun wapenarsenalen volop aangevuld – en in de meeste gevallen fors uitgebreid, inclusief projectielen die steden zoals Tel Aviv kunnen treffen.

Gesterkt door de verkiezingsoverwinning van gelijkgezinde moslimbroeders in Egypte en de opkomst van islamistische krachten in de regio in het algemeen, zag Hamas de tijd rijp om het machtsevenwicht met Israël aan een test te onderwerpen.

De afgelopen dagen voerden Palestijnse terroristen tientallen raketaanvallen op het zuiden van Israël uit. Hamas had echter buiten de huidige Israëlische regering gerekend. Premier Netanyahu heeft vanaf zijn aantreden duidelijk gemaakt dat hij Palestijnse aanvallen op Israëlische burgers niet zal tolereren en dat Hamas „de hoogst denkbare prijs” zal betalen als ze die grens overschrijdt.

Woensdag liquideerde Israël de militaire commandant van Hamas, Jabari, en lanceerde operatie Wolkkolom, bedoeld om de machtsbalans in het gebied weer in het voordeel van de Joodse staat te doen doorslaan.

De vraag is waarom Israël ervoor kiest juist nu de confrontatie met Hamas aan te gaan. Waarnemers beweerden steeds dat premier Netanyahu een oorlog wilde voorkomen, om zijn herverkiezing bij de parlementsverkiezingen van 20 januari niet in gevaar te brengen.

Daar staat tegenover dat Netanyahu electoraal garen kan spinnen bij een deel van de bevolking door krachtig tegen Palestijnse aanvallen op Israël op te treden. Bovendien zou hij met deze actie de Palestijnse plannen om hun status bij de Verenigde Naties op te hogen, kunnen dwarsbomen.

Of operatie Wolkkolom tot een grootschalige oorlog zal leiden zoals in 2008-2009, staat te bezien. Het Israëlische kabinet heeft weliswaar het oproepen van reservisten goedgekeurd en het leger verklaarde woensdag dat het klaar is voor een grondoperatie.

De nasleep van de vorige Gazaoorlog, inclusief het rapport van de commissie-Goldstone, ligt Jeruzalem echter nog vers in het geheugen. Niet voor niets werden alle Israëlische ambassadeurs in het buitenland deze week gepolst over de heersende stemming ten aanzien van Israël.

Daar zit precies het voornaamste probleem voor Israël. Het land heeft niet alleen te kampen met een militaire dreiging, maar moet bij elk optreden tegen zijn vijanden ook een complete mediaoorlog uitvechten. En dat is een conflict waarin Israël vaak het onderspit delft.

Anderzijds heeft Israël steeds bewezen dat de veiligheid van zijn burgers vooropstaat en dat het niet zal aarzelen krachtig actie te ondernemen om die veiligheid te waarborgen.

Nog niet eerder zag Jeruzalem zich echter met zo’n instabiele en vijandige omgeving geconfronteerd. Vanuit Egypte werden woendag raketten op Israël afgevuurd. In Syrië woedt het geweld onverminderd voort. In Jordanië wordt massaal gedemonstreerd. En in Libanon is de radicale Hezbollah aan de macht.