Twee minuten lang viel er een diepe duisternis over een deel van de noordelijke punt van Queensland. Even verstilde de natuur, even zwegen de vogels, even keken de nachtdieren verrast op.

Een beklemmend gevoel. Een korte, indrukwekkende preek, zou de Engelse prediker Charles Haddon Spurgeon zeggen: „Als er zelfs van de stenen prediking uitgaat, dan toch zeker van de zon; en als zelfs van ruisende beken sprake uitgaat, dan toch zeker van de zon die verduisterd wordt”, zei hij in 1858 in een preek ter gelegenheid van de eclips van dat jaar.

Duizenden mensen reisden de afgelopen dagen door het uitgestrekte Australië naar het gebied rond de stad Cairns, een van de plaatsen waar de eclips het langst duurde. Sommige enthousiastelingen boekten al drie jaar geleden een hotelkamer. Uiteindelijk viel het wel mee met de drukte.

Een groepje op Ellis Beach had geluk. Zij zagen hoe maan en zon even een diamant aan de hemel vormden. Veel eclipstoeristen zagen maar een deel van de verduistering. Dikke wolken ontnamen hun het zicht. Een lange reis voor niets.