Minder aandacht krijgt de immateriële kant van het regeerakkoord. Toch is wel duidelijk dat op ethisch terrein er verschuivingen zijn te verwachten.

Er waait een straffe seculiere wind over ons land. Die wordt overigens niet alleen voelbaar bij zaken als abortus, euthanasie en het benoemingsbeleid van bijzondere scholen. Mede door de bezuinigingen zullen vooral ouderen en gezinnen met kinderen het financieel moeilijk krijgen. Dat kan ertoe leiden dat de aandacht van ouders meer zal (moeten) uitgaan naar de portemonnee en er minder aandacht zal zijn voor het geestelijk welzijn van kinderen.

Toch moet niet alleen gewezen worden naar de paarse coalitie, die een volstrekt seculier beleid voorstaat. Alleen degene die oppervlakkig analyseert, komt niet verder dan af te geven op de ruilhandel tussen Rutte en Samsom en de antichristelijke geest die zij voorstaan.

In dit verband is de les van de profeet Ezechiël veelzeggend. Met zijn profetische werk te midden van de ballingen in Babel ontneemt hij hun de verwachting op spoedig herstel. Hij confronteert hen met hun eigen boze daden.

In hoofdstuk 16 verwijt hij de Judese ballingen erger gezondigd te hebben dan hun zuster Sodom, de stad die model staat voor onbeschrijflijk zedelijk verval. Opvallend is daarbij dat de profeet niet spreekt over de perversiteit in Sodom op zowel hetero- als homoseksueel gebied. Nee, de zonden van Sodom die Ezechiël benoemde waren: arrogantie, weeldezucht, luiheid en egoïsme (Ez. 16:49). Dat was de bodem waarop de decadentie kon ontstaan. Daardoor ging het mis.

Christenen maken zich zorgen over de toekomst van ons land. Dat is op zichzelf terecht. Er zijn niet alleen economisch maar ook moreel zeer verontrustende ontwikkelingen. Maar de diepe oorzaak daarvan wordt vaak niet gepeild.

Veel orthodoxe christenen wijzen graag met hun vinger naar de boze buitenwereld. Met als gevaar dat er vanuit hun kring een geur opgaat die riekt naar geestelijke hoogmoed. Zo van: wij willen nog vasthouden aan oude paden en oude waarden.

Wie werkelijk de diepe geestelijke armoede wil taxeren, komt uiteindelijk als christen toch bij zichzelf terecht. Zijn ook de orthodoxe christenen niet behept met de kwalen van Sodom zoals Ezechiël die beschreef? Arrogantie: wij zijn beter dan die seculieren, wij hebben immers de waarheid in pacht. Weeldezucht: genieten christenen niet te veel en te ondoordacht van alle rijkdom en klagen ze niet te snel als daar iets van afgenomen wordt? Luiheid: zijn christenen nog wel bereid zich in te spannen om het goede te zoeken voor kerk, staat en maatschappij? Egoïsme: zijn veel christenen niet drukker met hun eigen welvaart dan met die van anderen? De les van Ezechiël is: zoek de oorzaak van het moreel verval niet te ver weg.