Dat zegt woordvoerder Ger Lodewick van Stichting Bezinning Orgaandonatie (SBO) aan de vooravond van de Donorweek. Die staat komende week weer op de agenda. „Twijfelaars staan onder grote druk. Het wordt hun door voortdurende campagnes van de overheid en belangenorganisaties moeilijk gemaakt om hun reserves om donor te worden openlijk te bespreken.”

In zo’n Donorweek komt vooral de ontvanger in beeld en de donor zelf totaal niet, stelt Lodewick. „Overheid en belangenclubs lijken er slechts opuit te zijn om zo veel mogelijk orgaandonoren te werven, zonder dat er aandacht is voor het ingrijpende proces dat een donor moet doormaken.”

Lodewick signaleert om hem heen veel onwetendheid als het gaat om donorschap. „Het doneren van organen belemmert een natuurlijk stervens- en rouwproces. Veel betrokkenen realiseren zich dat pas als het zo ver is. Als een donor stervende is, moeten de organen worden verwijderd. Familie die mogelijk graag bij een stervende geliefde aanwezig wil zijn, moet worden weggestuurd. Ik ken het voorbeeld van een familie die tot hun eigen afgrijzen niet bij een stervend kindje aanwezig mocht zijn, omdat transplantatiechirurgen met het kindje aan de slag moesten. De ouders stelden zich vertwijfeld de vraag waar ze toch aan begonnen waren om hun geliefde als donor te laten registeren.”

Daarnaast rijst er volgens Lodewick steeds meer twijfel over de vraag of het hersendoodcriterium dat in Nederland wordt gehanteerd om een orgaandonor dood te verklaren deugdelijk is. „Er zijn intussen voldoende aanwijzingen uit de internationale medische wereld waaruit de conclusie getrokken kan worden dat dit criterium ondeugdelijk is en dat orgaan­donoren nog in leven zijn. Te snel wordt aangenomen dat hersendode personen werkelijk zijn overleden en niet meer tot leven gewekt kunnen worden.”

Lees ook:

“Een hersendode is gestorven”

“Een derde van hersendoden heeft nog restfuncties”

“Een hersendode kan geen pijn lijden”