Buitenkant en binnenkant van Caïro
Dat mensen een buiten- en een binnenkant hebben, dat is bekend. Dat aandacht voor die buitenkant van belang is voor hun innerlijk, is minder algemeen geaccepteerd. Zo is het aantal westerse landen dat geüniformeerde leerlingen kent op één hand te tellen. Zo niet in tal van landen in Azië, maar ook in Afrika, zoals hier in Egypte. Daar gaan leerlingen nog wél geüniformeerd naar school. Omdat ze daar weten dat een gedisciplineerd voorkomen het halve werk is bij het aanleren van gedisciplineerd gedrag.
En zo kan het gebeuren dat een jongen die zijn leven slijt te midden van de rommel in een van Caïro’s sloppenwijken, er op school piekfijn bijloopt.
Over die rommel op straat valt nog wel iets meer te zeggen. Want ook een land kent een buiten- en een binnenkant en die twee beginnen in het nieuwe Egypte van president Morsi behoorlijk uit elkaar te groeien. Naar buiten toe suggereert de kersverse president dat hij de zaken in eigen land op orde heeft, door strak in het pak chique diners bij te wonen tijdens tal van buitenlandse staatsbezoeken. Maar intern groeit de onvrede over chaos op straat – in het dagelijks verkeer en vanwege ophopend vuilnis op straat.
Een geüniformeerde ventje tussen de puinhopen van zijn wijk is zodoende een wandelende aanklacht tegen deze schijnvertoningen van zijn president.