Met een tot de laatste stoel bezette Veluwehal had de organisatie over belangstelling niet te klagen. Zo’n 1700 mensen kwamen zaterdag af op de jaarlijkse ontmoetingsdag van Friedensstimme. Voorlichter Filip Uijl van Friedensstimme zegt „blij verrast en dankbaar te zijn.” Hij kan slechts gissen naar de reden waarom er dit jaar ruim 200 mensen meer naar de ontmoetingsdag zijn gekomen dan vorig jaar. „Het spreekt in ieder geval van betrokkenheid bij ons werk, het ondersteunen van Woordverkondiging in de voormalige Sovjet-Unie.”

In de ochtendbijeenkomst stond het werk in centraal-Azië centraal. In landen als Turkmenistan, Kazachstan en Kirgizië werken evangelisten die door Friedensstimme worden ondersteund. Zij hebben het vaak moeilijk, omdat in een aantal van deze landen christenen worden vervolgd. Een echtpaar uit Kirgizië, dat daarover zou vertellen op de ontmoetingsdag, kon door visumproblemen niet komen. Twee evangelisten uit Kazachstan deelden echter wel hun ervaringen met de aanwezigen. ’s Middags werd aandacht besteed aan het werk in de uitgestrekte poolgebieden van Rusland. Een evangelist uit het verre oosten vertelde over zijn evangelisatiereizen.

De ontmoetingsdag werd geopend door de bestuursvoorzitter van Friedensstimme, ds. W. N. Middelkoop, christelijk gereformeerd predikant te Urk. Hij legt binnenkort de voorzittershamer neer, meldde directeur G. J. Noorman van Friedensstimme. Zijn opvolger wordt ds. A. van der Zwan, predikant van de christelijke gereformeerde kerk te Sliedrecht. Ds. Middelkoop mediteerde over Jesaja 60:3a, ”En de heidenen zullen tot uw licht gaan”.

Jesaja 60 is als een licht in de duisternis, aldus ds. Middelkoop. Juda kreeg de ballingschap aangezegd door Jesaja. Maar de profeet mocht ook spreken van Gods genade. „Als hij zegt: „kom in het Licht”, betekent dat dat ze nu in de duisternis zijn.” Die boodschap gold allereerst voor het volk Israel, legde de Urker voorganger uit. „Maar Jesaja laat ook het licht vallen op hét Licht der Wereld, Jezus Christus. „Onze vertaling zegt: heidenen zullen komen, omdat ze tot dat Licht, de Heere getrokken worden. Ieder mens die de Heere Jezus heeft lief gekregen, die door Zijn genade vanuit het duister tot het licht is gekomen, kan dat niet meer voor zichzelf houden. Die wil het Woord verspreiden. Dat is ook het verlangen van Friedensstimme. We willen een middel zijn om ervoor te zorgen dat in verre schiereilanden als Kamtsjatska mensen bereikt worden met het Licht.”

Evangelist Alaberdie Jersjanov uit Kazachstan zong, terwijl hij zichzelf begeleidde op de dobra, een snaarinstrument, een Russisch lied. Daarna las hij uit Johannes 15:16 en vertelde hoe hij in aanraking kwam met het Evangelie. Hij kreeg het verlangen om het Evangelie verder te verspreiden. Romeinen 10 vers 14 werd op zijn hart gebonden: „hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt.”

De overheid maakt het christenen de laatste tijd steeds moeilijker om samen te komen. Jersjanov en zijn vrouw hebben het soms moeilijk. Sinds hij naar Nederland vertrok heeft zijn vrouw al twee keer bezoek gehad van de politie. De voorganger werd zelf diverse keren opgepakt, onder meer omdat hij zijn kinderen christelijk opvoedt. Toch weet hij zich geroepen om op zijn post te blijven en te getuigen van Christus.

Tweede spreker was Dmitri Janszen, eveneens evangelist in Kazachstan. Zijn voorouders waren Nederlanders, vertelde hij. Hij ging in op de beloften die er in de Bijbel zijn voor moslims. „In Genesis 17 zegt God dat Hij ook Ismael zal zegenen. Er is nog een belofte voor zijn nakomelingen. We zijn blij dat Tartaren, Turkmenen en Kirgiezen de Heere Jezus leren kennen als hun verlosser.”

Hij las 1 Korinthe 16:9, waar de apostel Paulus zegt: „Want mij is een grote en krachtige deur geopend, en er zijn vele tegenstanders.” Die deur, aldus Janszen, zijn de harten die God opende voor het Evangelie. Hij vertelde hoe een mullah, een korangeleerde, naar de samenkomst kwam. Tot verwondering van Janszen ging deze man samen met anderen tijdens de dienst op de knieën voor God. „Hij zei: als ik bid tot allah door de profeet Mohammed, dan komt het gebed niet verder dan het plafond. Maar ik heb gezien dat de God van hemel en aarde hier wordt verkondigd.”

Janszen vroeg aandacht voor de moeilijkheden bij het zendingswerk in het naast Kazachstan gelegen Turkmenistan. „In sommige gebieden is het bijna onmogelijk om te komen, laat staan om het Evangelie te verspreiden.” Toch is er een honger naar het Woord. „Mensen leggen soms grote afstanden af om een samenkomst bij te wonen.”

Het moeilijkst is de situatie echter voor christenen in Oezbekistan, aldus Janszen. „Een broeder werd opgepakt omdat bij hem thuis onder meer een kinderbijbel een liederenbundel werd gevonden. Hij moest voor de rechter verschijnen en kreeg een boete opgelegd van duizend dollar. Toen deze man dat bedrag niet kon betalen, werd zijn huis –waar twee gezinnen wonen– leeg gehaald. Per persoon bleef alleen een lepel en een deken achter.”

In het huis van Tochar, een andere christen, werden door infiltranten van de overheid drugs verstopt. Het leidde tot zijn aanhouding en veroordeling tot een gevangenisstraf van tien jaar. Via een brief waaruit Janszen citeerde, groette hij zijn medechristenen. Ondanks de moeilijke omstandigheden is er een opwekking gaande in Oezbekistan, aldus Janszen. „Dat komt niet tot uitdrukking door massabijeenkomsten, maar er zijn steeds meer huisgemeenten.”

In Kazachstan gaat op 25 oktober een strenge wet in om Evangelieverkondiging te voorkomen. „De overheid treedt nu al streng op”, aldus Janszen. „Een broeder is al veroordeeld tot een boete van 3000 euro. Maar we weten dat er staat dat het Woord van God niet gebonden is. Als God een deur heeft geopend, krijgt niemand die meer dicht.”

Oud-directeur Rien Uijl van Friedensstimme besloot de morgenbijeenkomst en vroeg gebed voor Tochar, wiens portret tijdens de ontmoetingsdag op het podium werd getoond. Hij vertelde dat niet alle vervolgingen door de overheid worden georganiseerd. „Een vrouw in Dagestan vertelde me dat ze werd afgeranseld door haar eigen broer, omdat ze christelijke samenkomsten bezocht. Ze hoorde zelfs haar vader en haar broer overleggen hoe ze haar konden doden.”

De middagbijeenkomst werd geopend door ds. G. R. Procee, christelijk gereformeerd predikant te Middelharnis. Hij mediteerde over Johannes 8:12-18. „Wij hebben zelf de duisternis over ons gehaald. Maar het behaagde de Heere in Zijn ondoorgrondelijke barmhartigheid om Zijn Zoon naar ons te zenden. Ook al begrijpen wij het niet, toch gaat dit Licht door met schijnen over de hele wereld.”

Ds. Procee noemde het „een wonder” dat in de voormalige Sovjet-Unie, waar twintig jaar geleden de verdrukking ophield, overal christelijke gemeenten ontstaan. Er kan zending bedreven worden in afgelegen gebieden van Siberië, „daar waar men nu nog het vuur, de zon en heilige bomen aanbidt. Daar schijnt hét Licht en vinden wonderen plaats. Zijn Woord zal niet ledig tot Hem terugkeren.”

Dat Licht is ook in Nederland nodig in de harten van mensen, aldus de predikant. „De apostel Johannes proclameert de boodschap van de Zaligmaker: „die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen.” Christus nodigt ons om Hem te volgen. Hij roept ons met macht. Hij zag de scharen aan. Als geen ander zag Hij ze als schapen zonder herder en riep: volg Mij na. Het wonder is: Hij roept onwederstandelijk. Kent u zijn stem? Of bent u nog vol van de wereld en eigengerechtigheid? Ach, buig uw knieën en vraag of Hij ook u nog genadig wil zijn. Hij wil leren dat het leven buiten u ligt, in Hem. Er ontstaat een dorsten, want Hij is het Licht.”

Varery Mantsoerov, een evangelist uit Kamtsjaka, een schiereiland in het verre oosten van Rusland, vertelde hoe een door Friedensstimme verspreide Bijbel in 1996 voor hem en zijn vrouw het middel werd tot bekering. Hij werkt in een afgelegen gebied, met vulkanen, aardbevingen en wervelstormen. Bovendien is het er koud. „Maar God heeft ons deze taak gegeven.”

Mantsoerov ontmoette vooral tijdens de eerste jaren van zijn werkzaamheden regelmatig vijandschap. De afgelopen tijd verbeterde de situatie. Inmiddels kan hij met een sneeuwscooter zelfstandig grotere afstanden afleggen. Daardoor is het ook mogelijk evangelisatiewerk verrichten op de toendra, onder rendierherders. In vier dorpen zijn kleine huisgemeenten ontstaan. De afgodenverering blijft volgens de evangelist echter hardnekkig. „Mensen worden door hun familie onder druk gezet om zich niet in te laten met het christelijke geloof.”

Zijn vrouw Elena wees erop dat de vrijheid die er is in Nederland ook een gevaar vormt, omdat de verleidingen om te zondigen groter zijn. Ze wenste de aanwezigen kracht om staande te blijven. Gevraagd naar haar boodschap aan vrouwen in Nederland raadde de aanwezigen aan om een lichtend licht en een zoutend zout te zijn.

De bijeenkomst werd besloten met woorden van directeur Noorman en door ds. Procee, die eindigde met gebed.